Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.), po rozpoznaniu w dniu 10 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości oraz w podatku rolnym i podatku leśnym za 2006r. p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Pismem z dnia 7 marca 2007 r. skarżąca złożyła wniosek o uchylenie decyzji ostatecznej wydanej praz Urząd Gminy z dnia [...]r. nr [...] oraz z dnia [...]r. nr [...] w sprawie nałożenia podatku od nieruchomości. We wniosku powołała się na przepisy o nieważności postępowania. Powyższy wniosek skarżąca wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zamiast do Wójta Gminy.
W dniu [...]r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało decyzję nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na 2006 r. w kwocie 16 299,00 zł. Jednocześnie pouczono skarżącą, że od powyższej decyzji przysługuje prawo wniesienie odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Na powyższą decyzję skarżąca wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim. Skarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) poprzez opodatkowanie podatkiem od nieruchomości wewnętrznych dróg rolniczych, które zwolnione są z opodatkowania. Ponadto skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania oraz zastępstwa procesowego.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwaną dalej P.p.s.a.
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przepis ten określa związek pomiędzy postępowaniem administracyjnym, obejmującym akty lub czynności, które mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego, a postępowaniem sądowoadministracyjnym, obejmującym kontrolę tych aktów i czynności. Wyraża on zatem zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, co oznacza, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać wszczęte dopóki toczy się postępowanie administracyjne Tym samym postępowanie sądowoadministracyjne nie może być wszczęte, jeżeli nie zostały wyczerpane środki przysługujące stronie w postępowaniu administracyjnym (por. postanowienie wsa z 15 listopada 2005 r. III SA/Wa 2416/05 POP 2006/5/84) . Znajduje to potwierdzenie w art. 52 § 2 P.p.s.a. zgodnie z którym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Niewyczerpanie przez stronę - przed wniesieniem skargi sądowej - środka zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym skutkuje niedopuszczalnością skargi (por. postanowienie wsa I SAB/Wa 176/04 - Lex nr 165023).
W ocenie Sądu od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przysługuje jeszcze odwołanie na podstawie art. 221 Ordynacji podatkowej, o czym strona została pouczona. Brak wykorzystania przysługującego środka zaskarżenia - w myśl art. 52 P.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. skutkuje odrzuceniem skargi.
Za obowiązujący nadal uznać trzeba pogląd z uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 1984 r. sygn. akt III AZP 8/83(opubl. OSNCP z. 10 z 1985r., poz. 143), a mianowicie, że decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji - jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie. Decyzja organu administracji państwowej uchylająca albo zmieniająca ostateczną decyzję tego organu lub organu niższego stopnia albo stwierdzająca jej nieważność, jak również decyzja wydana w ramach przepisów o wznowieniu postępowania przez organ I instancji jest decyzją wydaną w I instancji.
W tym stanie rzeczy Sąd nie dokonał merytorycznej oceny zasadności skargi, ponieważ rozstrzygnięcie sprawy jest możliwe dopiero po wyczerpaniu postępowania przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym.
Z tego względu Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.