Dnia 21 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jacek Niedzielski po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]r. [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania postanawia: 1. Odrzucić skargę. 2. Zwrócić stronie skarżącej z urzędu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 (dwieście) złotych.
Postanowieniem z [...] października 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło niedopuszczalność odwołania M. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością od decyzji SKO z [...] października 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej.
W dniu 18 października 2019 r., poświadczoną za zgodność z oryginałem przez stażystę kopię ww. postanowienia, doręczono pełnomocnikowi spółki - doradcy podatkowemu P.L., za pośrednictwem operatora pocztowego.
Pełnomocnik spółki w dniu 18 listopada 2019 r. wniósł skargę na ww. postanowienie przesyłając ją na adres e-mail organu tj. Jak stwierdził, skarga została przesłana tą drogą z uwagi na problemy techniczne, które wystąpiły po stronie ePUAP. W załączeniu przedłożył dowód w postaci doręczonej pełnomocnikowi fotokopii postanowienia z [...] października 2019 r. nr [...], poświadczonej za zgodność z oryginałem przez pracownika organu - stażystę. Stwierdził, że w jego ocenie, zaskarżone rozstrzygnięcie nie weszło do obrotu prawnego, z uwagi na uchybienia w jego doręczeniu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania, albowiem stało się ono bezprzedmiotowe. Stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie zostało skutecznie doręczone i nie weszło do obrotu prawnego. W załączeniu przedłożył postanowienie SKO z [...] grudnia 2019 r., uwzględniające skargę skarżącej spółki
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. - dalej: "P.p.s.a.") jeżeli z innych z przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne, Sąd odrzuca tę skargę.
Stosownie do art. 53 § 1 p.p.s.a. skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a. Zatem bieg terminu, a w konsekwencji prawo do wniesienia do sądu administracyjnego skargi, wiąże się ściśle z faktem doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie. Dokonanie czynności procesowej - wniesienie skargi przed doręczeniem skarżącemu postanowienia, podlegającego zaskarżeniu do sądu administracyjnego - nie rodzi skutków prawnych związanych z wniesieniem skargi do tegoż sądu. W tej sytuacji przyjąć należy, że skarga wniesiona przed doręczeniem stronie rozstrzygnięcia podlegającego zaskarżeniu jest niedopuszczalna (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OSK 1067/07; z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 2044/10, z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt I OSK 2364/17; a także wyrok z dnia 27 marca 2019 r., sygn. akt I GSK 325/19).
W niniejszej sprawie, przedmiotem skargi jest postanowienie SKO z [...] października 2019 roku o nr [...], wydane w przedmiocie niedopuszczalności odwołania od decyzji SKO z [...] października 2018 r.
W ocenie Sądu, wniesienie skargi jest jednak przedwczesne, z uwagi na brak wejścia do obrotu prawnego zaskarżonego postanowienia z [...] października 2019 r. Dostrzec należy, że zarówno strona skarżąca we wniesionej skardze, jak i organ w odpowiedzi na skargę są zgodni co do tego, że zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego. Sąd te stanowisko również podziela. Z akt wynika bowiem, że pełnomocnikowi doręczono fotokopię postanowienia o stwierdzeniu niedopuszczalności odwołania potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez pracownika organu - stażystę. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że przez doręczenie decyzji (postanowienia) należy rozumieć doręczenie oryginału rozstrzygnięcia. Z przepisu art. 211 w zw. z art. 219 Ordynacji podatkowej wynika wprost, że stronom doręcza się decyzję (postanowienie), a nie ich odpis czy kopię (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 782/10, Lex nr 952060; a także postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2014 r., II GSK 987/14, Lex nr 1467684 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Gdańsku z dnia 27 października 1998 r., II SA/Gd 1618/96, Lex nr 44208).
Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela powyższy pogląd uznając, że dla uznania bytu prawnego (ważności) rozstrzygnięcia organu, konieczne jest doręczenie go stronie w formie egzemplarza podpisanego przez osobę upoważnioną do jego wydania, a nie jedynie kserokopii czy też fotokopii, potwierdzonej za zgodność z oryginałem. Gdyby bowiem ustawodawcy chodziło o doręczenie decyzji (postanowienia) w jakiejkolwiek formie, to przesądziłby o tym w sposób w wyraźny w przepisach prawa. Skoro zatem nie czyni tego wyraźnie, w sposób nie budzący wątpliwości, to zamiaru takiego przypisać mu nie można (por. wyrok NSA z 28.03.2013 r., sygn. akt II OSK 2322/11).
W tej sytuacji, zgodzić się należy ze stroną skarżącą, że ww. postanowienie nie zostało jej skutecznie doręczone, co zresztą sam organ nie kwestionuje, a czego dowodem jest uwzględnienie skargi w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. postanowieniem z [...] grudnia 2019 r. nr [...]. Skoro natomiast zaskarżone postanowienie nie weszło do obrotu prawnego, to wniesiona na to postanowienie skarga, jest skargą przedwczesną, w konsekwencji też niedopuszczalną.
Z tego też powodu, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia. O zwrocie uiszczonego wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.