Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej towaru
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek, , po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w zakresie wartości celnej towaru postanawia: umorzyć postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie.

Uzasadnienie

Dnia [...] r. (data nadania w Urzędzie Poczty) skarżąca spółka "A", reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego W. M., wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] utrzymując w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego dokonanego na jednolitym dokumencie administracyjnym nr [...] z dnia [...] r. za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej importowanego towaru.

Pismem procesowym z dniem 2 lutego 2004 r. pełnomocnik skarżącej spółki cofną skargę.

W uzasadnieniu powyższego wskazał, iż ze względów gospodarczych skarżąca spółka nie jest zainteresowana przedłużeniem sporu. Naraża ją to bowiem na straty finansowe, których wolałaby uniknąć.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

W punkcie wyjścia należy zauważyć, że skarga na wskazaną wyżej decyzję została wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach w dniu 30 września 2003 r. pod rządami ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74 ,poz. 368 ze zm.).

Ustawa ta straciła jednak moc z dniem 1 stycznia 2004 r. na podstawie art. 3 ustawy z dniem 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.).

Jednocześnie z dniem 1 stycznia 2004 r. zniesione zostały ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego, w miejsce których, w myśli art. 85 ustawy, utworzono w Warszawie i w miejscowościach, w których miały siedziby ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego - wojewódzkie sądy administracyjne.

Dla obszaru województwa śląskiego powstał zatem, na podstawie § 1 pkt 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który jest sądem administracyjnym właściwym dla rozpatrzenia przedmiotowej sprawy.

Z uwagi na powyższe zmiany ustawodawca w art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewidział, że w przypadku spraw, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają one rozpoznaniu przez właściwe sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi.

Stosownie do treści art. 60 tej ustawy , z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże w przypadku, gdy cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałaby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności sąd uzna je za niedopuszczalne.

Zgodnie natomiast z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.

Wobec cofnięcia skargi w trybie art. 60 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - postępowanie sądowe należało umorzyć.

Strona 1/1