Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Artur Adamiec po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika o przyznanie wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu w sprawie ze skargi P. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia 1. uchylić postanowienie własne z 29 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Ke 172/15; 2. przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat A. B. kwotę 3321 (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, w tym kwotę 621 (sześćset dwadzieścia jeden) złotych tytułem podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z 20 maja 2015 r. oddalił skargę P. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K.
z [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 75.746 zł.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach w dniu 2 lipca 2015 r. ustanowił dla skarżącego adwokata, którym wyznaczona została A. B..
Pełnomocnik skarżącego adwokat A, B, 22 lipca 2015 r. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku wraz z wnioskiem o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu w postępowaniu kasacyjnym, oświadczając, że koszty w żadnej części nie zostały przez stronę uiszczone. Do pisma pełnomocnik załączyła dowód nadania skarżącemu przesyłki zawierającej opinię.
Postanowieniem z 29 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Ke 172/15 WSA w Kielcach, przyznał na rzecz adwokat A. B. kwotę 2214 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, w tym kwotę 414 zł tytułem podatku od towarów i usług, stosując stawkę 50% stawki minimalnej, o której mowa w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(j.t. Dz.U.2013.461), powoływane dalej jako "Rozporządzenie".
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącego zarzuciła naruszenie § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b Rozporządzenia w zw. z art. 250 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(j.t. Dz. U.2012.270 ze zm.) dalej "ustawa p.p.s.a.", poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że stawka wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej wynosi 50%, pomimo że pełnomocnik skarżącego nie prowadził sprawy w pierwszej instancji. W ocenie pełnomocnika już z literalnej wykładni § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b Rozporządzenia wynika, że w stanie faktycznym sprawy, tj. w sytuacji gdy pełnomocnik z urzędu został ustanowiony już po wydaniu wyroku przez Sąd pierwszej instancji, należne jest mu wynagrodzenie w wysokości 75% stawki minimalnej określonej w pkt 1. Stawka ta przy tym dotyczy zarówno sporządzenia skargi kasacyjnej przez tego pełnomocnika jak i opinii o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. Na potwierdzenie swojego stanowiska pełnomocnik skarżącego wskazała orzeczenia NSA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 195 § 2 ustawy p.p.s.a. jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo.
Sąd stwierdził, że zażalenie pełnomocnika skarżącego złożone na postanowienie z 29 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Ke 172/15 jest oczywiście uzasadnione. Uwadze Sądu umknęło bowiem, że pełnomocnik skarżącego adwokat A. B. została wyznaczona dopiero na etapie postępowania kasacyjnego i nie brała udziału w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Powyższe skutkowało przyznaniem pełnomocnikowi wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej w nieprawidłowej wysokości.