Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska po rozpoznaniu w dniu 17 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu Z. L od zarządzenia referendarza sądowego z 7 września 2016 r. pozostawiającego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych bez rozpoznania w sprawie ze skargi Z. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K z dnia 27 kwietnia 2016 r. nr: [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2016 r. postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
Z. L. w piśmie złożonym 27 lipca 2016 r., stanowiącym odpowiedź na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Sąd, wypełniając zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I, pismem z 2 sierpnia 2016 r. przesłał skarżącemu urzędowy formularz PPF i zobowiązał do jego wypełnienia i złożenia w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego pisma, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Przesyłka zawierająca formularz PPF została odebrana przez skarżącego 19 sierpnia 2016 r.
W dniu 7 września 2016 r. starszy referendarz sądowy zarządził pozostawienie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych bez rozpoznania. Podniósł, że w wyznaczonym terminie skarżący nie złożył wypełnionego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy.
W dniu 8 września 2016 r. wpłynął do Sądu, nadany 6 września 2016 r., wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy. Postanowieniem z 12 września 2016 r. starszy referendarz sądowy postanowił zwolnić Z. L od kosztów sądowych.
Skarżący złożył 30 września 2016 r. sprzeciw od zarządzenia z 7 września 2016 r. Wniósł o rozpoznanie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Do sprzeciwu załączył kolejny wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718), dalej: ustawy p.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od postanowień i zarządzeń referendarza sądowego, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach tych, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
W ocenie Sądu, prawidłowe jest zarządzenie referendarza sądowego. Przesyłka zawierająca formularz PPF doręczona została skarżącemu 19 sierpnia 2016 r., a zatem od tego dnia skarżący zobowiązany był w terminie siedmiu dni, czyli do 26 sierpnia 2016 r. złożyć wypełniony formularz. Ponieważ tego nie uczynił, wniosek z 27 lipca 2016 r. należało pozostawić bez rozpoznania, o czym słusznie rozstrzygnął starszy referendarz sądowy.
Za wypełnienie obowiązku zakreślonego w piśmie Sądu z 2 sierpnia 2016 r. nie można natomiast uznać przedłożenia przez skarżącego wypełnionych formularzy PPF: w dniu 6 września 2016 r. i w dniu 30 września 2016 r. Z formalnego punktu widzenia są to bowiem nowe wnioski strony, złożone już po upływie terminu na dokonanie czynności, do których skarżący został zobowiązany w piśmie z 2 sierpnia 2016 r. Z tego powodu wniosek z 6 września 2016 r. został rozpatrzony postanowieniem z 12 września 2016 r., natomiast wniosek z 30 września 2016 r. załączony do sprzeciwu zostanie rozpoznany odrębnym rozstrzygnięciem.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach działając na podstawie art. 260 w zw. z art. 258 § 2 pkt 6 p.p.s.a. utrzymał w mocy zarządzenie starszego referendarza sądowego, o czym orzekł w sentencji postanowienia.