Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 759/12 oraz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym postanawia : 1. odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego, 2. odmówić skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 759/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę E.M. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż skarżąca przed jej wniesieniem nie wezwała organu do usunięcia naruszenia prawa.
W dniu 27 maja 2014 r. skarżąca wniosła skargę o wznowienie postępowania sądowego na mocy art. 273§2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.". Jednocześnie wniosła o "przyznanie prawa pomocy w wymiarze całkowitym na podstawie złożonych wniosków 15.04 i 17.09.2012 r".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 270 p.p.s.a. w przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym (tj. dział VII Wznowienie postępowania - przypis własny Sądu), można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Należy podkreślić, że wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego jest instytucją wyjątkową. Z zacytowanego przepisu, jak również uregulowań zawartych w art. 271-273 wynika, że skarga o wznowienie tego postępowania przysługuje od określonych orzeczeń - prawomocnych, kończących postępowanie - i musi być oparta na przesłankach określonych w ustawie. Stąd też merytoryczne rozpoznanie zasadności skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego poprzedzone jest badaniem przez sąd dopuszczalności jej wniesienia. Jak stanowi bowiem art. 280 § 1 ww. ustawy Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.
Zasadniczym wymogiem dopuszczalności środka zaskarżenia, jakim jest skarga o wznowienie postępowania sądowego, w świetle art. 270 p.p.s.a., jest warunek, by skarga odnosiła się do orzeczenia prawomocnego. Wymóg ten został w niniejszej sprawie spełniony, ponieważ przedmiotowe postanowienie o odrzuceniu skargi jest prawomocne od dnia 20 sierpnia 2012 r.
W ocenie Sądu, rozpoznanie złożonej w niniejszej sprawie skargi nie było jednak możliwe z uwagi na to, że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W postępowaniu wstępnym, do którego przeprowadzenia obliguje ww. art. 280 § 1 p.p.s.a., sąd jest obowiązany zbadać m.in., czy twierdzenia skargi będą stanowiły ustawową podstawę wznowienia postępowania. Przy czym w orzecznictwie sądowym podkreśla się, że nawet sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 271 - 274 p.p.s.a. (normującym katalog podstaw wznowienia postępowania sądowego) nie oznacza, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego uzasadnienia skargi wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi (np. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. akt GSK 1242/04; postanowienie NSA z dnia 25 września 2001 r., sygn. akt II SA/Gd 970/01). Sąd podziela pogląd wyrażony w postanowieniu z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. akt I OSK 44/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brakiem ustawowej podstawy wznowienia postępowania jest nie tylko sytuacja, gdy skarga w ogóle nie opiera się na jednej z podstaw wznowienia opisanych w przepisach działu VII p.p.s.a., ale również, gdy powołana podstawa treściowo odpowiada powyższym przepisom, lecz już tylko na podstawie oceny akt sprawy sąd jest władny ocenić, że powołane przez stronę przesłanki nie stanowią rzeczywistej podstawy wznowienia. Taka skarga, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia, podlega odrzuceniu na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a. Podkreślenia również wymaga, na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 1837/07 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl), że badanie dopuszczalności skargi o wznowienie nie jest badaniem zasadności samej skargi, lecz jedynie badaniem warunków umożliwiających rozpatrywanie samej skargi. Oceny tej dokonuje się na podstawie twierdzeń zawartych w skardze. Na tym etapie sąd nie bada trafności powołanych podstaw wznowienia postępowania, co wymagałoby odniesienia się do zaskarżonego aktu z zakresu administracji publicznej, ale tylko fakt ich powołania.