Sygn. akt I SA/Kr 1240/10 | | POSTANOWIENIE Dnia 21 września 2010r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Urszula Zięba, Sędzia: WSA Inga Gołowska (spr.), Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2010 r., sprawy ze skargi Opactwa B. w T., na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa M., z dnia 6 lipca 2010 r. Nr [...], w przedmiocie nieuwzględnienia protestu postanawia: - zawiesić postępowanie sądowe -
Postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte wskutek skargi Opactwa B. w T. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa z 6 lipca 2010r., znak [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu. Zaskarżony akt został wydany na podstawie art. 30b ustawy z dnia 6 grudnia 2006r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 Nr 84, poz. 712 ze zm.). Zarząd Województwa wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.- dalej p.p.s.a.), sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Użyte w powołanym przepisie sformułowanie "może" wydaje się sugerować, że zawieszenie postępowania sądowego w razie zawisłości przed Trybunałem Konstytucyjnym sprawy innej, ale mogącej wpłynąć na wynik sprawy rozpoznawanej aktualnie jest jedynie uprawnieniem, a nie obowiązkiem sądu. Trzeba jednak wskazać, że sędziowie w zakresie orzekania są związani zarówno Konstytucją RP, jak i ustawami (art. 178 ust. 1 Konstytucji RP), z drugiej strony zaś - również ich wiąże zasada bezpośredniego stosowania przepisów ustawy zasadniczej (art. 8 ust. 2 Konstytucji), z której wynika, iż posiadają one charakter wiążący. Oznacza to, iż możliwa jest sytuacja, w której Sąd będzie miał wątpliwości co do zgodności przepisów rangi ustawowej z Konstytucją RP, nie mając jednocześnie kompetencji do samodzielnego rozstrzygnięcia tej kwestii. Wówczas - związany nakazem stosowania przepisów Konstytucji RP - nie może podejmować orzeczenia w oparciu o przepisy, które w jego ocenie są z Konstytucją sprzeczne, nawet usprawiedliwiając to późniejszą możliwością wznowienia postępowania. Sąd może w takiej sytuacji na zasadzie art. 193 Konstytucji RP wystąpić z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego. W orzecznictwie podkreśla się, że możliwość takiego wystąpienia, w wypadku uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ustawy z Konstytucją, przeradza się w obowiązek sądu (vide Sąd Najwyższy w wyrokach z 3 grudnia 2008r. sygn. akt: V CSK 310/08, Lex Omega nr 484695; z 24 czerwca 2004r. sygn. akt: III CK 536/02, Lex Omega nr 172784; z 27 marca 2003r., sygn. akt: V CKN 1811/00, Lex Omega nr 521816). Analogicznie, jeżeli wątpliwości co do zgodności ustawy z Konstytucją pojawią się wówczas, kiedy inny sąd zadał już pytanie prawne o konstytucyjność tego samego przepisu ustawy, sąd orzekający w danej sprawie - nie mogąc samodzielnie tej kwestii rozstrzygać, a jednocześnie uznając przepisy ustawy za niekonstytucyjne - winien postępowanie zawiesić.
Sądowi w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę znany jest z urzędu jest fakt, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygn. akt: V SA/Wa 1613/09 postanowieniem z dnia 24 listopada 2009r. (uzupełnionym 8 marca 2010r.), przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu (sygn. akt: P9/10) pytanie prawne, czy art. 5 pkt 11, art. 30a ust. 1 i 2, art. 30b ust. 1 i 2 oraz art. 37 ustawy z dnia 6 grudnia 2006r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 84, z 2009, poz. 712), w zakresie w jakim wyłącza w tym postępowaniu przepisy ustawy kodeks postępowania administracyjnego i zezwala - w ramach systemu realizacji programu operacyjnego - na kreowanie systemu środków odwoławczych przysługujących wnioskodawcy w trakcie naboru projektów, które pozostają poza konstytucyjnym systemem źródeł prawa powszechnie obowiązującego, jest zgodny z art.2, art. 7, art. 31 ust. 3 w zw. z art. 32 ust. 1 oraz art. 87 Konstytucji. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, nie ulega wątpliwości, że wymienione przepisy art. 5 pkt 11, art. 30a ust. 1 i 2 oraz 30b ust. 1 i 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju budzą wątpliwości z punktu widzenia ich zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie bowiem z regulacjami zawartymi w rozdziale III Konstytucji, katalog aktów normatywnych powszechnie obowiązujących na terytorium RP ma charakter zamknięty. Katalog ten precyzyjnie został określony w art. 87 oraz 91 ust. 3 Konstytucji i jedynie wskazane tam akty mają walor aktu normatywnego, tzn. mogą być skierowane do adresata niebędącego jednostką podległą wobec organów je wydających. Przepis prawa powszechnie obowiązującego, odnoszący się do praw i obowiązków adresata, nie może mieć bowiem charakteru blankietowego.