Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 lutego 2015 r. oddalającego skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne postanawia przywrócić skarżącemu termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
W dniu 10 czerwca 2015 r. do tut. Sądu wpłynął wniosek A.R. reprezentowanego przez adwokata M.W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 26 lutego 2015 r. oddalającego skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 lipca 2014 r. [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne. Wraz z wnioskiem złożona została przedmiotowa skarga kasacyjna.
Z akt sprawy (zwrotnego potwierdzenia odbioru) wynika, że odpis przedmiotowego wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem pouczenie o prawie, trybie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - został doręczony wnioskodawcy w dniu 15 kwietnia 2015 r.
Jednakże w trakcie biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej skarżący w dniu 20 kwietnia 2015 r. złożył wniosek o udzielenie prawa pomocy m. inn. w postaci ustanowienia adwokata, który sporządziłby w jego imieniu skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 8 maja 2015 r., doręczonym skarżącemu w dniu 18 maja 2015 r., referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ustanowił dla A.R. adwokata, którego w dniu 25 maja 2015 r. Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła w osobie adwokata M.W. Stosowne pismo dziekana ORA informujące o wyznaczeniu pełnomocnikiem skarżącego wpłynęło do kancelarii adwokata (według jego oświadczenia) w dniu 29 maja 2015 r., zaś w dniu 1 czerwca 2015 r. substytut adwokata M.W. zapoznał się z aktami przedmiotowej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym możliwe jest wówczas, gdy strona nie dokonała tej czynności bez swojej winy. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 cytowanej ustawy w piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Z akt sprawy jednoznacznie wynika, iż strona uchybiła terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej bez swojej winy, gdyż o przyznanie prawa pomocy skarżący wystąpił jeszcze zanim minął termin do wniesienia skargi kasacyjnej, a więc bez zbędnej zwłoki podjął czynności zmierzające do ustanowienia przez Sąd fachowego pełnomocnika z urzędu. Również pełnomocnik skarżącego nie ponosi winy w przekroczeniu powyższego terminu, skoro pismo Dziekana ORA o wyznaczeniu adwokatem z urzędu zostało sporządzone w dniu 25 maja 2015 r., a wpłynęło do kancelarii pełnomocnika w dniu 29 maja 2015 r. Biorąc pod uwagę czas konieczny na skontaktowanie się z klientem, zapoznanie się z aktami sprawy oraz samo sporządzenie skargi kasacyjnej - opóźnienie czynności pełnomocnika należy uznać za usprawiedliwione.
Zgodnie z ugruntowanymi poglądami doktryny i orzecznictwa, brak winy strony w dokonaniu czynności procesowej ma miejsce wtedy, gdy istnieje przeszkoda uniemożliwiająca zachowanie terminu i gdy strona nie może usunąć tej przeszkody przy użyciu największego w danych okolicznościach wysiłku. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się zatem z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw, w tym przy dokonywaniu czynności procesowych. Przywrócenie terminu nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się chociażby lekkiego niedbalstwa, przy przyjęciu obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od osoby należycie dbającej o swoje interesy.
O braku winy w niedopełnieniu obowiązku zachowania terminu do dokonania czynności procesowej można zatem mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nagłej, niezależnej od woli skarżącego i nie dającej się przezwyciężyć (np. przerwa w komunikacji, nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar itp.).
W niniejszej sprawie skarżący i jego pełnomocnik dochowali wszelkich starań, a przyczyną uchybienia terminowi była konieczność zachowania procedur mających na celu ustanowienie pełnomocnika z urzędu, na co strona w żadnej mierze nie ma wpływu.
W związku z tym należało orzec jak w sentencji na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi