Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Inga Gołowska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia E. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 czerwca 2010 r., odrzucające zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 kwietnia 2010 r., odrzucające skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 grudnia 2009 r. w sprawie ze skargi E. D. na decyzje Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 1 września 2008 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za lata 2006 i 2007 postanawia odrzucić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2009 r. WSA w Krakowie oddalił skargi E. D. na decyzje Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 1 września 2008 r. o nr [...] oraz [...], w przedmiocie odmowy przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za lata 2006 i 2007.
Odpis w/w wyroku wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej (w tym o obowiązku sporządzenia jej przez pełnomocnika - adwokata lub radcę prawnego) doręczony został skarżącemu w dniu 18 stycznia 2010 r.
W trakcie biegu terminu do złożenia skargi kasacyjnej E. D. skierował do tut. Sądu pismo, wysłane dnia 25 stycznia 2010 r., które zawierało, po wstępnej analizie, elementy zarówno wniosku o sprostowanie, gdyż skarżący powołał się w nim na różnego rodzaju błędy językowe zawarte jego zdaniem w uzasadnieniu wyroku, elementy wniosku o wykładnię uzasadnienia wyroku, jak też i pewne elementy skargi kasacyjnej (zarzuty o charakterze merytorycznym) - k: 139 akt sądowych.
Skarżącego wezwano pismem z dnia 22 lutego 2010 r. o sprecyzowanie, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, czy pismo z dnia 25 stycznia 2010 r. należy potraktować jako jeden z w/w wniosków czy też jako skargę kasacyjną, gdyż ani sprostowanie ani wykładnia uzasadnienia wyroku nie mogą sprowadzać się do polemiki z argumentacją merytoryczną w tym uzasadnieniu zawartą. Wyjaśniono ponadto, iż sprecyzowanie to jest konieczne, aby nadać pismu (wnioskowi, skardze kasacyjnej) dalszy bieg - k: 144 akt sądowych.
Odpowiedź na powyższe wezwanie nie wpłynęła do tut. Sądu. Natomiast w tym samym czasie skarżący E. D. skierował do tut. Sądu pismo, wysłane w dniu 15 lutego 2010 r., w którym zwrócił się z wnioskiem do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem tut. Sądu, o uchylenie wyroku z dnia 7 grudnia 2009 r. zapadłego w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 1465/08. W uzasadnieniu pisma podniósł wobec uzasadnienia do w/w wyroku zarzuty podobnej treści jak w piśmie z dnia 25 stycznia b.r., tj. liczne błędy językowe, niewłaściwą ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, próbę narzucenia pewnych obowiązków bez podania podstawy prawnej - k: 142 akt sądowych.
Tut. Sąd, pomimo braku odpowiedzi w kwestii wyjaśnienia charakteru pisma skarżącego z dnia 25 stycznia 2010 r., uznał za stosowne potraktować pismo skarżącego z dnia 15 lutego 2010 r. jako skargę kasacyjną. Pismo to zaadresowane bowiem zostało do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem WSA w Krakowie, zawierało wniosek o uchylenie w całości wyroku tut. Sąd zapadłego w przedmiotowej sprawie, jak również pewne, choć bliżej niesprecyzowane zarzuty o charakterze merytorycznym.
Skarga kasacyjna E. D. została odrzucona postanowieniem WSA w Krakowie z dnia 28 kwietnia 2010 r. jako niedopuszczalna - nie została bowiem sporządzona przez adwokata ani radcę prawnego (k: 150-152 akt sądowych). W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił skarżącemu, jakie wymogi winno spełniać każde pismo w postępowaniu sądowym, a jakie szczególne wymogi stawiane są wobec skargi kasacyjnej, zarówno pod kątem formalnym jak i merytorycznym. Skarga kasacyjna musiała zostać odrzucona, gdyż nie została sporządzona przez adwokata albo radcę prawnego (doradcę podatkowego, rzecznika patentowego) - wbrew wyraźnemu przepisowi art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. nr 153, poz. 1270, ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a."). Nie stwierdzono też, aby zachodziły wyjątki, o których mowa w art. 175 §§ 2 i 3 cyt. ustawy.