Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy
Sentencja

I SA/ Kr 1580/08 P O S T A N O W I E N I E Dnia 7 lipca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w osobie Referendarza Sądowego Renaty Ranickiej po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego T.P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.U. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń z dnia 24 lipca 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy p o s t a n a w i a I. przyznać radcy prawnemu T.P. wykonującemu zawód w Kancelarii Prawnej, ul. S. - od Skarbu Państwa, kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych), powiększoną o należny podatek VAT tytułem nieopłaconej, przyznanej z urzędu pomocy prawnej, II. w pozostałym zakresie wniosek oddalić

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2009 r. Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przyznał skarżącemu A. U. prawo pomocy obejmujące ustanowienie radcy prawnego.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2010 r. dziekan Okręgowej Izby Radców Prawnych wyznaczył dla skarżącego A.U. pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego T.P., wykonującego zawód w Kancelarii Prawnej Piotrowska i Wspólnicy w K., ul. S.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek radcy prawnego T.P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu obejmujących : kwotę 2952 zł tytułem wynagrodzenia za czynności w ramach pomocy prawnej udzielonej z urzędu - kwota 2.400 zł podwyższona o należny podatek VAT oraz kwoty 127 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków. W uzasadnieniu wniosku skarżący zawarł oświadczenie, iż koszty nie zostały pokryte przez skarżącego ani w całości ani w części.

Z kolei w piśmie z dnia 8 czerwca 2011 r., uzupełniającym wniosek, pełnomocnik zmodyfikował żądanie zawarte w pkt 2 wniosku w ten sposób, iż wnosi o zasądzenie tytułem zwrotu poniesionych wydatków kwoty 219 zł, na którą to kwotę składają się - kwota 55 zł - tytułem zwrotu kosztów przejazdu z K. do W., kwota 147 zł - tytułem zwrotu kosztów przejazdu z W. do K. oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa substytucyjnego.

Na podstawie § 14 ust.1 pkt 2 lit a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm) wynagrodzenie odpowiadające nakładowi pracy za sporządzenie i wniesienia skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w Warszawie, jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadzi ten sam radca prawny, wynosi 100% odpowiedniej stawki minimalnej obowiązującej w pierwszej instancji. Podstawa obliczenia stawki minimalnej w przedmiotowej sprawie, zgodnie z § 6 pkt 5 powołanego rozporządzenia wynosi w przedziale 10.000-50.000 wartości przedmiotu zaskarżania - 2.400 zł. Zatem należne wsparcie wynagrodzenie to 2.400 zł. Obliczoną w ten sposób kwotę należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług obowiązująca w dniu orzekania o tych opłatach.

Stosowanie do treści art. 205 § 2 i 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wydatki jednego radcy prawnego. Zasady ustalania wysokości tych wydatków regulują przepisy odrębne, w szczególności dekret z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym ( Dz. U. Nr 49 poz.445 ze zm.). zgodnie z art. 13 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 powołanego aktu zwrot kosztów podróży przysługuje za dojazd tam i z powrotem, jeżeli miejsce zamieszkania strony oddalone jest od miejsca wykonania czynności ponad 10 km. Za koszty podróży uznaje się koszt przejazdu środkami transportu masowego w klasie najniższej.

Strona 1/2