Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 stycznia 2016 r. odrzucono skargę W.G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania. Powodem odrzucenia było jednodniowe przekroczenie terminu do wniesienia skargi. Powyższe postanowienie zostało skutecznie doręczone skarżącej w dniu 8 lutego 2016 r., na ręce córki, N.R.
W dniu 16 lutego 2016 r. skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, tłumacząc, że o przekroczeniu terminu dowiedziała się dopiero z postanowienia o odrzuceniu skargi, wcześniej była bowiem przeświadczona, że zaskarżone postanowienie zostało jej doręczone dzień później, niż to wynika z ustaleń Sądu. Błąd ten wynikał z faktu, że list został odebrany przez zamieszkującą z nią córkę w dniu 26 listopada 2015 r., która przekazała jej przesyłkę w dniu kolejnym, twierdząc, że tego właśnie dnia została ona dostarczona przez listonosza.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym możliwe jest wówczas, gdy strona nie dokonała tej czynności bez swojej winy. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 cyt. ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 cyt. ustawy). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie, o czym stanowi art. 87 § 3 tej ustawy.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, gdy spełnione zostały łącznie trzy przesłanki: wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; zainteresowany uprawdopodobnił, że uchybił terminowi bez swojej winy; dopełniona została czynność, dla której określony był termin. Brak jednej z tych przesłanek uniemożliwia przywrócenie terminu.
Na gruncie niniejszej sprawy uznać należy, że wniosek został złożony z opóźnieniem. Jeżeli bowiem za przyczynę opóźnienia potraktować błędne przeświadczenie skarżącej o dacie doręczenia, to abstrahując od kwestii zawinienia, przyczyna ta ustała w dniu doręczenia jej postanowienia o odrzuceniu skargi, tj. 8 lutego 2016 r. Z tą datą skarżąca powzięła bowiem wiadomość o tym, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi. W tym dniu ustała zatem przyczyna uchybienia terminu. Siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, którego dotrzymanie warunkowało merytoryczne rozpoznanie argumentów skarżącej, upłynął w ciągu siedmiu dni, tj. w dniu 15 lutego 2016 r. (we wtorek). Skoro skarżąca nadała list zawierający przedmiotowy wniosek dzień później, należało go potraktować jako spóźniony i w konsekwencji, na zasadzie art. 88 Prawa o postępowania przed sądami administracyjnymi, odrzucić.