Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Maja Chodacka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 grudnia 2011 r. w sprawie ze skargi "Ż." Sp. z o.o. w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr XLIV/598/2010 w przedmiocie ustalenia trybu udzielania i rozliczania dotacji, zakresu i trybu kontroli wykorzystywania dotacji udzielonej dla publicznych i niepublicznych przedszkoli, innych form wychowania przedszkolnego, szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez osoby prawne lub fizyczne na terenie Gminy Miasta Tarnowa oraz terminu i sposobu rozliczania dotacji postanawia: 1. podjąć zawieszone postępowanie 2. oddalić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik strony skarżącej będący adwokatem, pismem z dnia 11 października 2010 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Tarnowie z dnia 14 stycznia 2010 r., nr XLIV/598/2010. Równocześnie z wnioskiem pełnomocnik strony skarżącej wniósł skargę na w/w uchwałę.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik skarżącej spółki podniósł, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez winy strony skarżącej. Stwierdzono, że pierwsze wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 16 kwietnia 2010 r. zostało błędnie skierowane do Rady Gminy. Ta - zdaniem pełnomocnika strony skarżącej - powinna zgodnie z art. 65 k.p.a. przekazać wezwanie w drodze postanowienia Radzie Miasta Tarnowa. Pełnomocnik skarżącej spółki nie otrzymawszy informacji o przekazaniu zgodnie z właściwością pozostawał w przekonaniu, że wezwanie to nie wpłynęło do Rady Miasta Tarnowa, a w konsekwencji nie rozpoczął biegu termin do wniesienia skargi. W tej sytuacji, w ocenie pełnomocnika strony skarżącej ewentualne uchybienie terminowi jest wynikiem zaniedbania po stronie Rady Gminy Tarnów, która przekazała przedmiotowe wezwanie zgodnie z właściwością bez wydania w tym zakresie postanowienia, z treści którego strona skarżąca uzyskałaby wiedzę o przekazaniu wezwania. We wniosku przedstawił okoliczności wskazujące na zachowanie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - p.p.s.a (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Ustawa wskazuje warunki (o charakterze formalnym), jakie strona musi spełnić, by wniosek o przywrócenie terminu został przez sąd uwzględniony. Chodzi tu w szczególności o przewidziany w art. 87 § 1 cyt. ustawy wymóg złożenia wniosku o przywrócenie terminu w określonym ustawą terminie, tj. w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu i przewidziany w art. 87 § 4 wymóg dopełnienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, której nie dokonano w terminie.
Z okoliczności sprawy wynika, że powyższe wymogi zostały spełnione.
Przechodząc do rozpoznania przedmiotowego wniosku pod kątem kryterium braku winy w uchybieniu terminu, pamiętać należy, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. postanowienie NSA z 17.12.2010 r., sygn. akt I FZ 327/10). Zatem, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem (por. postanowienie WSA w Warszawie, I SAB/Wa 78/05) przesłanką zasadności wniosku o przywrócenie terminu jest dopełnienie obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przyjmuje się, że z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu. Omówione kryteria ujmowane są jeszcze surowiej w odniesieniu do osób, które z racji wykonywanego zawodu występują jako pełnomocnicy stron. Osoby te zobowiązane są do zachowania podwyższonej staranności, jakiej można wymagać od profesjonalnych uczestników obrotu prawnego (por. postanow. NSA W-wa 2011-01-13, sygn. akt II GZ 439/10).