Skarga o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem WSA w Krakowie w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 1215/08
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wolas po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi L.G. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 1215/08 postanawia : - odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego -

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1215/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę L.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 11 lipca 2008 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. z uwagi na nieuiszczenie wpisu od skargi. W dniu 27 listopada 2013 r. skarżąca reprezentowana przez radcę prawnego złożyła skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym postanowieniem WSA w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2009 r., powołując jako podstawę żądania art. 190 ust. 4 Konstytucji RP oraz art. 272§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie o sygn. akt SK 18/09. W wyroku tym Trybunał zakwestionował przepis będący podstawą prawną wydania decyzji, której dotyczyła odrzucona przez Sąd skarga.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 270 p.p.s.a. w przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym (tj. dział VII Wznowienie postępowania - przypis własny Sądu), można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Jedną z przesłanek wznowienia postępowania sądowego, stosownie do art. 272 § 1 p.p.s.a., jest orzeczenie przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. Jak wynika z art. 272 § 2 p.p.s.a., skargę o wznowienie postępowania opartą na ww. podstawie wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Sąd zgodnie z art. 280 § 1 ww. ustawy bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.

Zasadniczym wymogiem dopuszczalności środka zaskarżenia, jakim jest skarga o wznowienie postępowania sądowego, w świetle art. 270 p.p.s.a., jest warunek, by skarga odnosiła się do orzeczenia prawomocnego. Wymóg ten został w niniejszej sprawie spełniony, ponieważ przedmiotowe postanowienie o odrzuceniu skargi jest prawomocne od dnia 9 czerwca 2009 r.

W ocenie Sądu, rozpoznanie złożonej w niniejszej sprawie skargi nie było jednak możliwe z uwagi na to, że nie została ona oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W postępowaniu wstępnym, do którego przeprowadzenia obliguje ww. art. 280 § 1 p.p.s.a., sąd jest obowiązany zbadać m.in., czy twierdzenia skargi będą stanowiły ustawową podstawę wznowienia postępowania. Przy czym w orzecznictwie sądowym podkreśla się, że nawet sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 271 - 274 p.p.s.a. (normującym katalog podstaw wznowienia postępowania sądowego) nie oznacza, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego uzasadnienia skargi wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi (np. wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2005 r., sygn. akt GSK 1242/04; postanowienie NSA z dnia 25 września 2001 r., sygn. akt II SA/Gd 970/01). Sąd podziela pogląd wyrażony w postanowieniu z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. akt I OSK 44/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brakiem ustawowej podstawy wznowienia postępowania jest nie tylko sytuacja, gdy skarga w ogóle nie opiera się na jednej z podstaw wznowienia opisanych w przepisach działu VII p.p.s.a., ale również, gdy powołana podstawa treściowo odpowiada powyższym przepisom, lecz już tylko na podstawie oceny akt sprawy sąd jest władny ocenić, że powołane przez stronę przesłanki nie stanowią rzeczywistej podstawy wznowienia. Taka skarga, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia, podlega odrzuceniu na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a. Podkreślenia również wymaga, na co zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 1837/07 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl), że badanie dopuszczalności skargi o wznowienie nie jest badaniem zasadności samej skargi, lecz jedynie badaniem warunków umożliwiających rozpatrywanie samej skargi. Oceny tej dokonuje się na podstawie twierdzeń zawartych w skardze. Na tym etapie sąd nie bada trafności powołanych podstaw wznowienia postępowania, co wymagałoby odniesienia się do zaskarżonego aktu z zakresu administracji publicznej, ale tylko fakt ich powołania.

Strona 1/2