l SA/Kr 611/16 POSTANOWIENIE Dnia 16 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu W. G. od zarządzenia Starszego Referendarza Sądowego z dnia 15 września 2016 r. o pozostawieniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu bez rozpoznania w sprawie ze skargi W. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego postanawia: - odrzucić sprzeciw -
W piśmie z dnia 3 lipca 2016 r. zatytułowanym "Sprzeciw/zażalenie" W. G. zwrócił się z prośbą o zwolnienie go od opłat i kosztów sądowych w całości z uwagi na brak środków finansowych. W związku z tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału l z dnia 3 sierpnia 2016 r. skarżącemu został przesłany urzędowy formularz "PPF" celem jego wypełnienia oraz odesłania do tut. Sądu w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Wezwanie, jak wynika z nadesłanego przez właściwy urząd pocztowy potwierdzenia odbioru, zostało odebrane przez skarżącego osobiście w dniu 26 sierpnia 2016 r.
W dniu 2 września 2016 r. W. G. nadał w urzędzie pocztowym przesyłkę zawierającą wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu sporządzony na nieobowiązującym formularzu "PPF".
Zarządzeniem z dnia 15 września 2016 r. Referendarz Sądowy pozostawił bez rozpoznania wniosek strony, uzasadniając to sporządzeniem wniosku na nieobowiązującym formularzu "PPF". Zarządzenie wraz z uzasadnieniem zostało doręczone skarżącemu w dniu 7 października 2016 r. Pismem z dnia 10 października 2016 r. nadanym w Urzędzie pocztowym w dniu 13 października 2016 r. zaskarżył w/w zarządzenie Referendarza sądowego, następnie podpisując pismo w konsekwencji konwalidowania w dniu 27 grudnia 2016 r. braków formalnych pisma na wezwanie Sądu.
Postanowieniem z dnia 14 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie utrzymał w mocy zarządzenie Referendarza Sądowego WSA w Krakowie z dnia 15 września 2016 r. o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego z urzędu.
Pismem datowanym na 2 grudnia 2016 r., a wniesionym 25 września 2017 r. (data stempla pocztowego), zatytułowanym "Zażalenie/sprzeciw/skarga" W. G. zaskarżył w całości zarządzenie Referendarza Sądowego z dnia 15 września 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., póz. 1369 ze zm., dalej - "p.p.s.a.") rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W myśl natomiast art. 260 § 2 p.p.s.a. w sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu.
Zgodnie z art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 §2.
W myśl art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Zgodnie natomiast z art. 170 p.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.
W przedmiotowej sprawie rozpatrywany sprzeciw jest identyczny ze sprzeciwem w odpowiedzi na który tutejszy Sąd postanowieniem z dnia 14 lutego 2017 r. utrzymał w mocy będące przedmiotem sprzeciwu zarządzenie Referendarza Sądowego z dnia 15 września 2016 r. Jako, że Sąd orzekał - zgodnie z regulacją art. 260 § 2 zd. 2 - jako sąd drugiej instancji, od wspomnianego postanowienia nie przysługują środki odwoławcze, a postanowienie to jest prawomocne. Ponowne wniesienie identycznego sprzeciwu jest zatem niedopuszczalne, ponieważ zarówno Sąd, jak i Skarżący są w przedmiotowej sprawie związani wydanym wcześniej postanowieniem. Z tego też powodu, postępując w myśl art. 178 w zw. z art. 197 § 2 w zw. art. 260 § 2 p.p.s.a., sąd odrzucił przedmiotowy sprzeciw jako niedopuszczalny.