Dnia 13 sierpnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Maria Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2009 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 14 maja 2008 roku Nr [...] w przedmiocie: odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001, 2005 i 2006 postanawia : oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji
Decyzją z dnia 14 maja 2008 roku Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 19 lutego 2008 roku Nr [...]odmawiającą umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001, 2005 i 2006.
Na powyższą decyzję L. O. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, a następnie pismami z dnia 26 kwietnia i 6 maja 2009 roku złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie, bowiem z art. 6l § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr l53 poz. l270) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Z powyższego wynika, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest odstępstwem od zasady, a przesłanką uzasadniającą wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić jednak należy, iż przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 powołanej ustawy, mogą być jedynie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (por. J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 122; postanowienie NSA z 31.I.2006 r., II FZ 882/05, niepubl.). Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki, oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (por. praca zbiorowa pod red. T. Wosia: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 296; postanowienie NSA z 14.IX.2005 r., II FZ 580/05, niepubl.) - postanowienie NSA z dnia 17 lipca 2006 roku sygn. akt I FZ 281/06.
W rozpoznawanej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą skarżącemu umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to zatem rodzaj aktu prawnego nie noszącego znamion wykonalności. Stosownym wnioskiem można by natomiast objąć decyzję (jeżeli byłaby objęta skargą do Sądu) ustalającą zobowiązanie podatkowe, w wyniku której wszczęto postępowanie egzekucyjne. To ona kreuje bowiem zobowiązanie pieniężne, które podlega przymusowemu ściągnięciu (wykonaniu) w trybie egzekucji administracyjnej.
Wobec powyższego, w tak ustalonym stanie faktycznym i prawnym sprawy art. 61 § 3 powołanej ustawy nie znajduje zastosowania, co w konsekwencji powoduje, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest bezprzedmiotowe.