Dnia 26 lutego 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Inga Gołowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z 17 kwietnia 2012r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego postanawia 1. skargę odrzucić 2. odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
Postanowieniem z 22 stycznia 2014r. WSA w Krakowie odrzucił zażalenie W.G. na zarządzenie o wezwaniu do wykonania prawomocnego zarządzenia w przedmiocie wpisu od skargi na postanowienie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z 17 kwietnia 2012r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego, bowiem na zarządzenie nie przysługuje za żalenie gdyż nie stanowi ono merytorycznego rozstrzygnięci o którym mowa w art. 227§1 w zw z art. 194§1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zm. dalej-p.p.s.a.).
Skarżący został wezwany pismem z 25 września 2013r. do uiszczenia wpisu sadowego od skargi w wysokości 100,00 zł w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu. Wezwanie zawierało pouczenie o rygorze odrzucenia skargi. Skarżący odebrał wezwanie w dniu 14 października 2013r. (potwierdzenie odbioru-k.102 akt sądowych). Skarżący dwukrotnie w pismach nadesłanych faksem w dniach: 28 października 2013r. i 27 października 2013r. złożył zażalenie na zarządzenie z 25 września 2013r. wskazując, że nieprawidłowo oceniono jego wniosek o zwolnienie a nadto Skarżący wskazał, że do dnia wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza ( postanowienie z 11 lutego 2013r.) był chory.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Pomimo wezwania Skarżący nie uiścił wpisu od skargi zatem skarga podlegała również odrzuceniu. Zgodnie z art. 220§1 p.p.s.a. sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem §2 i §3 przewodniczący wzywa wnoszącego pismo aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie 7 dni od dania doręczenia wezwania. Zgodnie z §3 skarga od której pomimo wezwania nie został uiszczony wpis podlega odrzuceniu przez sąd.
W przedmiotowej sprawie oddalono wniosek o przyznanie prawa pomocy a Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 5 września 2013r. sygn. akt: II FZ 746/13 oddalił zażalenie Skarżącego na odmowę przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od postanowienia referendarza z 11 lutego 2013r. odmawiającego przyznania prawa pomocy.
Po zakończeniu postępowania z wniosku o przyznanie prawa pomocy i odmowie zwolnienia strony z obowiązku ponoszenia kosztów, sąd ma obowiązek stosowanie do art. 220§1 p.p.s.a. ponownie wezwać stronę do uiszczenia wpisu od skargi wskazując termin na dokonanie czynności oraz rygor jej niewykonania. Jeżeli strona po doręczeniu jej wezwania a przed upływem 7-dniowego terminu do zapłaty wystąpi do sądu z ponownym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, wówczas bieg terminu do opłacenia skargi nie zostaje przerwany (postanowienie NSA z 21 marca 2012r. sygn. akt: II GZ 95/12). Postanowienia wydane w przedmiocie prawa pomocy nie kończą postępowania, nie mają powagi rzeczy osądzonej i można je stosownie do art. 165 p.p.s.a. zmieniać to nie można twierdzić, że nie maja cechy prawomocności (postanowienie WSA w Krakowie z 14 stycznia 2012r. sygn. akt: I SA/Kr 383/120. Prawomocność postanowienia w sprawie odmowy zwolnienia od kosztów sądowych (co miało miejsce w sprawie) oznacza konieczność uiszczenia wymaganego wpisu. Ponowne zatem złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych nie uchyla skutków prawomocnego rozstrzygnięcia w tym zakresie (postanowienie NSA z 10 maja 2010r. sygn. akt: II FZ 115/10). Ponowny wniosek nie wpływa na bieg terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W sprawie termin do uiszczenia wpisu od skargi upływał 21 października 2013r. a ponieważ we wskazanym terminie nie został on uiszczony, Sąd odrzucił skargę na zasadzie art. 220§3 p.p.s.a. Sąd odmówił również przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie bowiem Skarżący nie podał żadnych nowych okoliczności, które uzasadniałyby przyznanie zwolnienia.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji biorąc za podstawę art. 246§1 pkt 2 p.p.s.a. oraz art. 260 p.p.s.a.