Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. K. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 2007 r. p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
G. K. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za wskazany w postanowieniu okres rozliczeniowy.
W skardze tej zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania tej decyzji, poza przedstawieniem zarzutów co do tej decyzji, nie wskazała jednak żadnych okoliczności, uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, w dniu 29 marca 2010 r. zaś złożył do akt sprawy odpis postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] r. odmawiającego wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego do Sądu aktu lub czynności administracji publicznej została uregulowana w art. 61 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa. Zgodnie z § 1 tegoż przepisu wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do § 3 zdanie pierwsze powołanego przepisu, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części tego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wnioskodawca zobowiązany jest do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (por. postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., I FSK 983/08, Centralna Baza Orzeczeń i Informacji o Sprawach - www.nsa.gov.pl). Wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez Sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny Sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Niewykonywanie ostatecznych aktów administracyjnych jest, bowiem stanem niepożądanym i prawo wnoszenia skargi do sądu nie może uniemożliwiać prawidłowego funkcjonowania procesu stosowania i realizowania norm prawa podatkowego. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest wyjątkową okolicznością, a przesłanki uzasadniające wstrzymanie tego aktu nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.
W analizowanej sprawie skarżąca, wnosząc o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, nie wykazała zaistnienia przesłanek wynikających z powołanego wyżej art. 61 § 3 zdanie pierwsze ppsa, nie wskazała bowiem żadnych zdarzeń (okoliczności), które potencjalnie mogłyby zaistnieć, gdyby zaskarżona decyzja została wykonana przed rozpoznaniem skargi przez sąd administracyjny. Nie wykazała w szczególności, jakie w jej konkretnej sytuacji finansowej, życiowej i osobistej szczególnie chronione przez system prawny wartości zostałyby zagrożone w przypadku uiszczenia zobowiązania podatkowego i na czym owo zagrożenie miałoby polegać. W skardze, zawierającej przedmiotowy wniosek, i jej uzasadnieniu, podniosła jedynie zarzuty przeciwko zaskarżonej decyzji oraz argumenty mające potwierdzać ich zasadność. Zarzuty te nie stanowią jednak przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, nie zostały one bowiem wymienione w art. 61 § 3 ppsa jako przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania nie ma kompetencji do oceny legalności tej decyzji.