Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. S. o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ustalającej wymiar podatku rolnego na rok 2013 i umorzenia postępowania w sprawie p o s t a n a w i a: przyznać i nakazać wypłatę z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. S., prowadzącemu Kancelarię Radców Prawnych w Ł. przy A 39 lokal 7a, kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) wraz z należnym od tej kwoty podatkiem od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 19 grudnia 2013 r. skarżącej zostało przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Okręgowa Izba Radców Prawnych w Łodzi wyznaczyła do reprezentowania skarżącej - radcę prawnego M. S.
W dniu 27 stycznia 2014 r., pełnomocnik skarżącej złożył do sądu opinię o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 października 2013 r. odrzucającego skargę podatniczki. Radca prawny wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, polegającej na sporządzeniu przedmiotowej opinii. Oświadczył jednocześnie, że koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Kwestię wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu reguluje art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 13 marca 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a. oraz § 15 w związku z przepisem § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie zaś z drugim z nich koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 rozporządzenia oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) tego rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Sąd zasądza tak ustalone koszty, jeśli pełnomocnik, stosownie do treści § 16 powołanego rozporządzenia, złoży wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wraz z oświadczeniem, iż opłaty nie zostały zapłacone w całości lub części.
Złożony w niniejszej sprawie wniosek o zwrot kosztów udzielonej z urzędu skarżącemu pomocy prawnej zawiera oświadczenia o powyższej treści. Tym samym zostało wykazane, iż skarżący nie uiścił w całości lub części opłaty tych kosztów. W tym stanie należało, stosownie do powołanych przepisów, przyznać radcy prawnemu wynagrodzenie w wysokości 120 zł podwyższone o należny od tej kwoty podatek od towarów i usług.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w postanowieniu.
AK.