Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 lutego 2011 r. wniosku J. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z 12 stycznia 2011 r. w sprawie ze skargi J. G. i J. G. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników za okres od I kwartału 1997 r. do I kwartału 2010 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł., po rozpoznaniu sprawy na rozprawie, oddalił skargę J. G. i J. G. na decyzję Prezesa KRUS z [...] r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników za wskazany w tej decyzji okres.
Pismem z [...] r. (nadanym na poczcie [...] r.) J. G. zwrócił się o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku. W uzasadnieniu wskazał, że nie został w sposób prawidłowy poinformowany o terminie rozprawy, ponieważ stosowne zawiadomienie odebrała J. G., z którą nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. O rozprawie skarżący dowiedział się dłuższy czas po terminie rozpatrzenia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zgodnie z art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. Termin do złożenia tego wniosku, jako termin prawa procesowego, może zostać przywrócony na zasadach wskazanych w art. 86 i nast. p.p.s.a. Jeżeli zatem strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 zd. 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy między innymi uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1-2 p.p.s.a.).
Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku ma kwestia czy skarżący uprawdopodobnił brak winy w niedochowaniu terminu. Sposób rozumienia pojęcia "brak winy w uchybieniu terminu" w praktyce nie budzi wątpliwości. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z 28 czerwca 2007 r., II OSK 479/07, LEX nr 344095).
W niniejszej sprawie skarżący nie uprawdopodobnił, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu. W uzasadnieniu wniosku wskazał wprawdzie, że nie został prawidłowo powiadomiony o terminie rozprawy, jednak z tezą tą nie można się zgodzić. Strona zarówno w skardze, jak i w rozpatrywanym wniosku, precyzyjnie podaje adres, na który należy wysyłać korespondencję. Pismo wysłane na tak wskazany adres, doręczone zgodnie z zasadami opisanymi w art. 65 i nast. p.p.s.a. należy uznać za doręczone skutecznie. W niniejszej sprawie zawiadomienie o terminie rozprawy zostało doręczone w sposób prawidłowy, na adres podany przez skarżącego. Zgodnie bowiem z treścią art. 72 § 1 p.p.s.a. jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu lub dozorcy, jeżeli osoby te nie mają sprzecznych interesów w sprawie i podjęły się oddania mu pisma. Doręczenie pisma dorosłemu domownikowi, dokonane w zgodzie z art. 72 § 1 p.p.s.a., jest równie skuteczne jak doręczenie pisma wprost do rąk adresata. Co więcej, doręczenie takie będzie skuteczne także wtedy gdy osoba, której wręczono pismo za pokwitowaniem, nie oddała pisma adresatowi (wyrok NSA z 12 lutego 1997 r., I SA/Łd 163/96, niepubl.).
W tym miejscu wskazać wypada, że pod pojęciem "domownik" należy rozumieć stałego mieszkańca jakiegoś domu, człowieka razem z kimś mieszkającego, np. członka rodziny, współlokatora, pracownika domowego (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1978, t. 1, s. 424). Domownik, jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie, nie musi pozostawać we wspólnym gospodarstwie domowym z adresatem pisma, adresat nie musi również wyrażać zgody na odbieranie przez taką osobę korespondencji (por. postanowienie NSA z 28 lutego 1996 r., SA/Ka 2074/95, niepubl.).
Skoro w niniejszej sprawie zawiadomienie o terminie rozprawy odebrane zostało przez żonę skarżącego, zamieszkującą pod tym samym adresem co skarżący, nie można twierdzić, że podjęcie przez nią korespondencji naruszyło zasady doręczania pism sądowych (w szczególności art. 72 § 1 p.p.s.a.). Konsekwencją uznania, że zawiadomienie o terminie rozprawy zostało doręczone w sposób prawidłowy, jest to, że skarżący nie może skutecznie powoływać się na brak wiadomości o rozprawie, a tym samym nie może skutecznie podnosić braku możliwości złożenia w terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku wydanego po przeprowadzeniu tejże rozprawy.
Reasumując skoro skarżący w sposób zawiniony uchybił terminowi do złożenia wniosku o uzasadnienie wydanego w sprawie wyroku, żądanie przywrócenia tego terminu uznać należy za niezasadne. Z tego też względu sąd, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.