Wniosek w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

Uzasadnienie strona 1/2

K. C. złożył skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [ ...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r.

W skardze tej skarżący zawarł też wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając ten wniosek stwierdził, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Aktualnie pracuje w Chorwacji, a zaskarżona decyzja została doręczona pełnomocnikowi, który nie był umocowany do występowania przed sądami w terminie mu nieznanym. W dniu 27 października 2012r. otrzymał decyzję i dopiero wtedy mógł przedsięwziąć niezbędne czynności w celu zaskarżenia decyzji. Zdaniem skarżącego, dniem rozpoczęcia biegu do złożenia skargi był dzień doręczenia mu korespondencji, tj. dzień 27 października 2012r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Instytucję przywrócenia terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym normują przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej jako p.p.s.a. Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Wnosząc o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.).

Z treści przywołanych przepisów wynika, że uchybiony termin do dokonania czynności należy przywrócić, jeśli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu; wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi; jednocześnie z wnioskiem zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin; we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu oraz powstaną ujemne dla strony skutki w zakresie postępowania sądowego.

Spośród tych przesłanek w okolicznościach faktycznych tej sprawy istotne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi ma przesłanka braku winy skarżącego w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Przy ocenie tej przesłanki, należy brać pod uwagę, co słusznie podkreśla orzecznictwo sądowe i doktryna przedmiotu, obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy (por. postanowienie SN z dnia 7 lutego 2000r., I CKN 1261/99, Biuletyn SN 2000/5/12). Brak winy oznacza, iż do niedochowania terminu doszło pomimo dołożenia przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a jej brak powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy. Przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002r., sygn. akt V SA 793/02, M. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Do przeszkód tych zalicza się przykładowo przerwę w komunikacji, pożar, nagłą chorobę uniemożliwiającą wyręczenie się inną osobą (postanowienie NSA z 25 września 1998 r., SA/Łd 575/98, LEX nr 36221, wyrok NSA z dnia 13 października 1999r., III SA 1436/99, LEX nr 40057, wyrok NSA z dnia 25 maja 1998 r., IV SA 2162/96, LEX nr 43285, wyrok NSA z dnia 20 maja 1998 r., I SA/Ka 1718/96, LEX nr 33415, postanowienia NSA z dnia 8 lipca 2008r., II OZ 712/08 i z dnia 9 czerwca 2011r., I OZ 402/1 czy J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004, s. 149). Przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por.: postanowienia NSA z dnia 8 lipca 2008r., II OZ 712/08 i z dnia 9 czerwca 2011r., I OZ 402/11).

Strona 1/2