Dnia 27 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia NSA Teresa Porczyńska po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia: zwrócić z funduszy Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz B. N. kwotę 100 (sto) złotych tytułem nadpłaconej części opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, zaksięgowanej w dniu [...], pod pozycją [...].
Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę B. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.
Z zachowaniem siedmiodniowego terminu, liczonego od daty ogłoszenia orzeczenia, skarżąca wniosła o sporządzenie jego uzasadnienia i doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.
Zarządzeniem z dnia 5 września 2008 r. B. N. została wezwana do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł z pouczeniem o skutkach niewykonania zarządzenia.
W dniu 10 października 2008 r. skarżąca wpłaciła 200 zł wskazując, iż jest to opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w sprawie I SA/Łd 16/08 (dowód: polecenie przelewu k. 32).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2192), opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł.
W niniejszej sprawie skarżąca wpłaciła kwotę 200 zł, a zatem o 100 zł więcej niż wymaga przytoczony przepis.
Zaistniała sytuacja uregulowana została w art. 225 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270; zwanej dalej p.p.s.a.), który stanowi, iż różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi, należy zwrócić stronie z urzędu na jej koszt.
Z uwagi na powyższe, nadpłaconą przez B. N. kwotę 100 zł, uznać należało za nienależną i jako taką, zwrócić wpłacającej.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 225 p.p.s.a. orzekł jak wyżej .
JZ