Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r. postanawia: zwrócić z funduszy Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 400,- (czterysta) złotych tytułem nadpłaconego wpisu sądowego od skargi, zaksięgowaną [...] pod pozycją [...].

Uzasadnienie

[...[ r. I. P. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...]r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za poszczególne dni w okresie od stycznia do grudnia 2009 r.

Wraz ze skargą strona uiściła wpis sądowy w wysokości 500,- zł, przy czym w skardze jako podstawę określenia wysokości tej opłaty został wskazany § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2003 r., nr 221, poz. 2193 ze zmianami).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 231 zdanie 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zmianami; zwanej dalej "p.p.s.a.") wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne. Wysokość wpisu w takich sprawach zależna jest od wartości przedmiotu zaskarżenia. Rachunkowe ustalenie wysokości wpisu następuje przy uwzględnieniu treści § 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia [...] r.

W tym miejscu wskazać wypada, że sformułowanie "przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne" jest pewnym skrótem myślowym, uproszczeniem (S. Babiarz, P. Zaborniak, Wpis stały i wpis stosunkowy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Sądowy 2005, nr 5, s. 161.). Przedmiotem zaskarżenia przed sądami administracyjnymi nie są bowiem należności pieniężne, ale akty i czynności wymienione w art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a. Dlatego bardziej trafne wydaje się określenie spraw, w których przedmiotem zaskarżenia są "należności pieniężne" jako tych, które dotyczą "aktów lub czynności kreujących określoną należność pieniężną bądź stwierdzających jej istnienie". Przedmiotem tych aktów mogą zaś być - co jest dość oczywiste - także należności pieniężne.

W orzecznictwie wskazuje się zatem, że o rodzaju wpisu sądowego decyduje w zasadzie charakter sprawy, w której wniesiono skargę, a ściślej to, czy przedmiot skargi wiąże się bezpośrednio z wysokością określonych świadczeń pieniężnych (postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2009 r., I FSK 1949/09, CBOSA). Jeżeli związek taki istnieje, to w sprawie powinien zostać pobrany wpis stosunkowy, gdy zaś skarga nie dotyczy aktu powiązanego z należnością pieniężną, należy pobrać wpis stały.

Bezpośredni związek między należnością pieniężną, a obejmującym ją aktem, zachodzi zaś wtedy, gdy w danym akcie organ konkretyzuje tę należność (kreuje ją albo stwierdza jej istnienie). Innymi słowy, decyzja pozostaje w bezpośrednim związku z należnością pieniężną, jeżeli wynika z niej wprost obowiązek zapłaty określonej kwoty pieniężnej (K. Stuła-Marcela, P. Łukasik, Wpis stały oraz wartość przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sprawach podatkowych, Mon. Pod. 2007, nr 3, s. 22).

W niniejszej sprawie skarga została wniesiona na decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej. Z aktu tego bez wątpienia wynika obowiązek zapłaty określonej kwoty pieniężnej, a zatem przedmiotem zaskarżenia jest bez wątpienia akt, o którym mowa w cytowanym art. 231 zdanie 1 p.p.s.a. Wbrew zatem wyrażonemu w skardze poglądowi o konieczności ustalenia wysokości wpisu w oparciu o § 2 ust. 3 pkt 12 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r., w sprawie niniejszej pobrać należy wpis stosunkowy zgodnie z § 1 tego rozporządzenia. Wpis stały, na który wskazuje strona skarżąca, pobiera się bowiem - stosownie do treści art. 231 p.p.s.a. - wyłącznie w sprawach, w których nie pobiera się wpisu stosunkowego. Taka zaś sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie.

Przechodząc do określenia wysokości wpisu zauważyć należy, że przedmiotem sporu jest obowiązek uiszczenia przez stronę skarżącą podatku w wysokości 1.331,- zł. Zastosowanie znajdzie tu zatem pkt 1 § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. Określony na jego podstawie wpis wynosi 100 zł.

W myśl art. 225 p.p.s.a. różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi zwraca się stronie z urzędu na jej koszt. Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd, na podstawie powołanego art. 225 p.p.s.a., orzekł o zwrocie nadpłaconego wpisu od skargi.

P.Z-C.

Strona 1/1