Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Tarno po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. Ż. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. reprezentowanego przez Dyrektora I Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji [...] o odmowie umorzenia należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego za okres od marca 2000 r. do marca 2004 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu [...] r. G. Ż. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział I w Ł. skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia [...] r., nr [...] utrzymującą w mocy wcześniejszą decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r., nr [...], w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego za okres od marca 2000 r. do marca 2004 r.
W przedmiotowej skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w którym podniesiono, że wykonanie decyzji powodować będzie powstanie możliwości narażenia skarżącej i jej syna na niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody majątkowej polegającej na pozbawieniu ich środków utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a." wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl § 3 tego artykułu, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Wydając rozstrzygnięcie w oparciu o art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd związany jest zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych, do których należy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania zaskarżanej decyzji. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa należy przyjąć, że chodzi o szkodę zarówno majątkową jak i niemajątkową, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona poprzez późniejszy zwrot świadczenia po jego spełnieniu lub jego wyegzekwowaniu, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 16 marca 2009 r., III SA/GL 1520/08 opubl. LEX nr 523871). Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego należy traktować jako instytucję wyjątkową, która może zostać zastosowana pod warunkiem uprawdopodobnienia przez wnioskodawcę istnienia powyższych przesłanek. Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji powinno odnosić się do konkretnych sytuacji, zdarzeń lub okoliczności, z których wynikają określone dla wnioskodawcy skutki prawne.
Przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy więc sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne.
Zaskarżona decyzja nie powoduje negatywnych konsekwencji, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Tym samym nie należy ona do grupy aktów prawnych podlegających wstrzymaniu w trybie przewidzianym w tym przepisie. Organ jedynie odniósł się w niej negatywnie do żądania strony, nie stwierdzając jednocześnie ani nie tworząc po jej stronie uprawnień lub obowiązków posiadających materialnoprawny charakter, a jednocześnie nadających się do egzekucji. W związku z powyższym wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji niepodlegającej wykonaniu jest bezprzedmiotowy i jako taki nie może zostać uwzględniony przez Sąd (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2009 r., II FZ 631/08, opubl. w LEX nr 551927).
W tej sytuacji Sąd nie badał przesłanek mających przemawiać za uwzględnieniem wstrzymania zaskarżonej decyzji, ponieważ takie rozważania można przeprowadzić dopiero po stwierdzeniu, że akt ten nadaje się do wykonania, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.
Z powyższych względów na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.
S.C.