Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grzegorz Wałejko po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej na uchwałę Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin z dnia [...] nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki tej opłaty, ustalenia ryczałtowej stawki opłaty dla nieruchomości, na których znajdują się domki letniskowe oraz stawki opłaty za pojemnik określonej pojemności w przedmiocie wniosku Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 1002/16 w zakresie kosztów postępowania postanawia - oddalić wniosek o uzupełnienie wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, wyrokiem z dnia 14 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 1002/16 oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej na uchwałę Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin z dnia [...] nr [...] w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki tej opłaty, ustalenia ryczałtowej stawki opłaty dla nieruchomości, na których znajdują się domki letniskowe oraz stawki opłaty za pojemnik określonej pojemności.
W ustawowym terminie pełnomocnik Zgromadzenia Związku Komunalnego Gmin złożył wniosek o uzupełnienie wyroku w zakresie kosztów postępowania. W jego ocenie skoro skarga została oddalona, a od strony organu działał pełnomocnik i do zamknięcia rozprawy zgłosił wniosek o zasądzenie kosztów, to te koszty powinny mu zostać przyznane.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 157 § 1, § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. , poz. 718 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym. Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie kosztów.
Zgodnie z art. 199 P.p.s.a. strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Wyjątki od tej zasady, stanowiące podstawę do orzekania o zwrocie kosztów między stronami, zostały ściśle unormowane w przepisach art. 200, art. 201, art. 203 i art. 204 P.p.s.a., poprzez związanie orzekania o zwrocie kosztów postępowania między stronami z tym, jakim orzeczeniem kończy się postępowanie sądowe. Z kolei art. 209 P.p.s.a. stanowi, że wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204. Przy czym podkreślić należy, że art. 201 P.p.s.a dotyczy zwrotu kosztów postępowania w przypadku umorzenia postępowania, a art. 203 i art. 204 dotyczą zwrotu niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego w przypadku uwzględnienia skargi kasacyjnej i oddalania skargi kasacyjnej, a więc przepisy te nie mają odniesienia do okoliczności analizowanej sprawy.
Zgodnie natomiast z art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Z przepisu tego wprost już wynika, że zwrot kosztów postępowania może uzyskać wyłącznie strona skarżąca i tylko w sytuacji, gdy w wyniku sądowej kontroli legalności zaskarżony akt lub czynność zostały wyeliminowane z obrotu prawnego lub stwierdzono bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania.