Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata J. W. o przyznanie kosztów reprezentacji z urzędu w sprawie ze skargi S. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi J. W. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 30 października 2017 r. referendarz sądowy tutejszego sądu przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym m.in. ustanowienie adwokata. Stosownie do powyższego Okręgowa Rada Adwokacka w L. wyznaczyła adwokata J. W..
Sprawa została zakończona wyrokiem z dnia 31 stycznia 2018 r., oddalającym skargę strony.
W terminie do wniesienia środka zaskarżenia powyższego orzeczenia pełnomocnik strony skarżącej złożył do akt sprawy opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i wniósł o przyznanie wynagrodzenia za jej sporządzenie oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - dalej P.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów powyższe zasady obecnie określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714). W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Zgodnie zaś z § 4 ust. 2 rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem kryteriów, określonych pkt 1-4 tego przepisu.
Stosownie do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b tego rozporządzenia opłata w sprawie przed sądem administracyjnym, w drugiej instancji, za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wynosi 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Ponieważ w niniejszej sprawie przedmiotem skargi nie była należność pieniężna ani też orzeczenie Urzędu Patentowego stąd minimalna stawka opłaty adwokata, zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynosi 240 zł. Obliczając zatem 50% z tak określonej stawki otrzymana kwota, tj. 120 zł, stanowi kwotę wynagrodzenia.
W ocenie referendarza sądowego tak wyliczona kwota jest adekwatna do udziału pełnomocnika w postępowaniu po wzięciu pod uwagę niezbędnego nakładu pracy pełnomocnika, a także charakteru przedmiotowej sprawy, której stopień zawiłości nie jest znaczny.
Wskazaną powyżej opłatę, zgodnie z § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, należało podwyższyć o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (obecnie 23 %). W konsekwencji finalne wynagrodzenie należne pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu wynosi 147,60 zł.
Z powyższych względów, referendarz sądowy działając na podstawie art. art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a oraz cytowanych powyżej przepisów rozporządzenia orzekł jak w sentencji postanowienia.