Dnia 22 czerwca 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec,, NSA Anna Kwiatek (spr.), Protokolant asyst. Monika Bartmińska, po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2005 roku na rozprawie sprawy ze skargi A. P. i S. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opłaty targowej p o s t a n a w i a: I. odrzucić skargę A. P.; II. odrzucić skargę S. P.
W dniu 11 kwietnia 2005 r., wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skarga A. P. i S. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] w przedmiocie określenia A. P. wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu opłaty targowej.
W dniu 14 kwietnia 2005 r. obydwaj skarżący zostali wezwani do uiszczenia wpisu sądowego od przedmiotowej skargi po 100 zł od każdego z nich w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwania zostały doręczone w sposób prawem przewidziany i odebrane przez S. P. w dniu 20 kwietnia 2005 r. /potwierdzenie odbioru k.19/ oraz przez żonę skarżącego A. P. w dniu 25 kwietnia 2005 r /k. 20/. Jak wynika z akt wpis od skargi został uiszczony tylko przez S. P. /potwierdzenie przelewu - k. 21 akt/.
Rozpatrując sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
I. Zgodnie z art. 220 ( 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W takim przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania a w przypadku skargi pod rygorem jej odrzucenia uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania.
Jak wskazano na wstępie skarżący A. P. otrzymał wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w dniu 25 kwietnia 2005 r. Tym samym siedmiodniowy termin do uiszczenia wpisu upływał w tym przypadku z dniem 2 maja 2005 r. i jak wynika z akt sprawy do dnia dzisiejszego skarga nie została przez niego opłacona.
Dlatego też, wobec bezskutecznego upływu siedmiodniowego terminu, biorąc pod uwagę dyspozycję art. 220 ( 3 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę A. P. należało odrzucić.
II. Zgodnie natomiast z art. 50 ( 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Stosownie do ( 2 art. 50 powołanej ustawy, uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Jak wynika z brzmienia cytowanych wyżej przepisów, legitymację skargową określono przez wyróżnienie atrybutu interesu prawnego (legitymacji materialnej) oraz przez wskazanie podmiotów, które mimo braku takiego interesu są uprawnione do wniesienia skargi (legitymacji formalnej).
Zatem obok podmiotów instytucjonalnych, którym zostało przyznane prawo do wniesienia skargi w cudzej sprawie, ze względu na konieczność obrony obiektywnego porządku prawnego (prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym), skargę może wnieść każdy, kto ma w tym interes prawny.
Kryterium interesu prawnego ma charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę, a zaskarżonym aktem lub czynnością organu. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę występuje zatem wówczas, gdy postępowanie i/lub kończąca je, a zaskarżona do sądu decyzja odnoszą się do jego własnych praw lub obowiązków. Nie chodzi tu o wykazanie jakiegokolwiek interesu, ale musi on mieć charakter prawny, a więc musi istnieć norma prawna przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwość wydania określonej decyzji lub podjęcia czynności.
Jak wskazano wyżej, zaskarżona decyzja i poprzedzające ją postępowanie dotyczą zobowiązania podatkowego w opłacie targowej A. P., w żaden zaś sposób nie regulują praw lub obowiązków podatkowych jego ojca S..
W postępowaniu podatkowych S. P. nie brał też udziału jako strona, ani jako stronie nie doręczono mu zaskarżonej decyzji /decyzję tę doręczono mu wyłącznie jako pełnomocnikowi A. P./. W tej sytuacji brak jest podstaw do stwierdzenia, iż S. P. miał interes prawny we wniesieniu skargi w niniejszej sprawie, a wniesienie skargi przez osobę nieuprawnioną skutkować musi jej odrzuceniem na podstawie art. 58 ( 1 pkt 6 w zw. z art. 50 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Biorąc więc wszystko powyższe pod uwagę należało orzec jak w sentencji.