Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Fita po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. postanawia - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 12 grudnia 2012 r. A. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że sporządziła skargę i zamierzała ją nadać na poczcie w dniu 7 grudnia 2012 r. (w ostatnim dniu terminu do jej wniesienia), jednak nie mogła tego zrobić ze względu na nagłą chorobę młodszego dwumiesięcznego dziecka, objawiającą się wysoką gorączką i niepokojem uniemożliwiającym zostawienie go choćby na chwilę. Skarżąca wyjaśniła, że jest samotną matką i nie mogła liczyć na niczyją pomoc w opiece nad synkiem. Na potwierdzenie okoliczności związanych ze stanem zdrowia dziecka załączyła kopię zaświadczenia wystawionego przez lekarza medycyny rodzinnej, do którego skarżąca w związku z brakiem poprawy stanu zdrowia dziecka, zgłosiła się 10 grudnia 2012 r.
Ponadto dodała że skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia nadała w urzędzie pocztowym w dniu 12 grudnia 2012 r., tj. natychmiast po powrocie do L. mamy, która zajęła się dzieckiem. Podkreśliła jednocześnie, że wcześniej nie mogła tego zrobić, nawet przy dołożeniu maksymalnej staranności, gdyż nie miała możliwości poinformowania swoich bliskich ani o stanie zdrowia synka ani o konieczności nadania skargi na poczcie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz.270 ze zm.) dalej "ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 ppsa stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Na wstępie wskazać należy, że wniosek skarżącej został złożony w ustawowym terminie i że dokonała ona również czynności, co do której wnosi o przywrócenie terminu. Przechodząc natomiast do rozpatrzenia istnienia w sprawie niniejszej ustawowych przesłanek przywrócenia terminu wyjaśnić należy, że o braku winy strony w uchybieniu terminu, można mówić jedynie w sytuacji, gdy istniały przeszkody nie do przezwyciężenia tj. takie, których skarżący przy zachowaniu należytej staranności i dołożeniu maksymalnego w danych warunkach wysiłku nie mógł usunąć. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności procesowej po upływie terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga, więc uprawdopodobnienia braku winy, polegającego na niedołożeniu należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. (por. wyrok NSA z 21 grudnia 2006r. sygn. akt I FSK 374/06, lex nr 262725).