Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Fita po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Wójta Gminy U. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r. postanawia : - odrzucić skargę.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 marca 2013 r. K. Z. został wezwany do jednoznacznego wyjaśnienia czy przedmiotem skargi z dnia 8 lutego 2013 r. (data pisma) zaskarżone zostało tylko postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czy tylko decyzja Wójta Gminy U. z dnia [...], czy też skargą objęte zostały oba te akty, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Równocześnie skarżący został poinformowany, że w razie braku odpowiedzi Sąd przyjmie, że przedmiotem skargi jest zarówno postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] jak i decyzja Wójta Gminy U. z dnia [...]. Ponadto skarżący został pouczony, ze skarga do sądu administracyjnego przysługuje na rozstrzygnięcia organów administracji wydane w wyniku wniesienia środka zaskarżenia, a więc od rozstrzygnięcia wydanego przez organ II instancji.
Odpis wezwania został skarżącemu w sposób prawem przewidziany, doręczony w dniu 20 marca 2013 r. Pismem z dnia 25 marca 2013 r. skarżący wyjaśnił, że skargą objęte są oba akty tj. zarówno decyzja Wójta Gminy U. jak i postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
W związku z powyższym przedmiotem rozpoznania w sprawie niniejszej jest skarga na decyzję Wójta Gminy U. z dnia [....] wydana w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.)- dalej "ppsa" skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, a przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie, lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Tymczasem w sprawie niniejszej skarga K. Z. została wniesiona od decyzji organu pierwszej instancji tj. Wójta Gminy U. wydanej w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2012 r., od której przysługiwało stronie, zgodnie z art. 220 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) odwołanie do organu podatkowego wyższego stopnia tj. Samorządowego Kolegium Odwoławczego. O tym prawie wniesienia odwołania skarżący został przez organ pouczony i jak wynika z akt z prawa tego skorzystał (k. 5 akt administracyjnych).
W tym stanie rzeczy skargę na decyzję organu podatkowego I instancji uznać należało za niedopuszczalną, w rozumieniu art. 58 ( 1 pkt 6 ppsa, co uzasadnia jej odrzucenie.