Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Kwiatek po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.T. na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania wznowieniowego zakończonego decyzją ostateczną postanawia I. umorzyć postępowanie; II. zwrócić T. T. z kasy tutejszego Sądu kwotę [...] uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Uzasadnienie.
Pismem z dnia 6 kwietnia 2014 r. (data pisma) pełnomocnik skarżącego T. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]. wydane w przedmiocie zawieszenia postępowania wznowieniowego zakończonego decyzją ostateczną.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wniósł o umorzenie postępowania sądowego ze względu na fakt, iż po podjęciu zawieszonego postępowania, postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2014r., stało się ono bezprzedmiotowe.
W dniu 15 kwietnia 2014 r. skarżący wniósł wpis sądowy od skargi w sprawie niniejszej w wysokości 100 zł.
Pismem z dnia 30 maja 2014 r. (data pisma) pełnomocnik skarżącego cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2012 r. poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "ppsa", skarżący może cofnąć skargę, przy czym cofnięcie to wiąże sąd za wyjątkiem przypadku, gdy sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne z tego powodu, iż zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Stosownie do art. 161 § 1 pkt 1 ppsa skuteczne cofnięcie skargi powoduje umorzenie postępowania.
Zdaniem Sądu, cofnięcie skargi w sprawie niniejszej nie jest niedopuszczalne w świetle art. 60 ppsa. Tym samym, postępowanie na podstawie art.161 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 ppsa podlega umorzeniu. Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w art. 232 § 1 pkt 1 ppsa.