Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Czajecka - Szpringer po rozpoznaniu w dniu 27 września 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "M" s.c. M. T., M. B., M. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące sierpień - październik 2002 r. p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
W dniu 3 marca 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga "M" s.c. M. T., M. B., M. J. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] wydaną w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące sierpień - październik 2002 r.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] kwietnia 2007 r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie [...] zł w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego zostało doręczone adresatowi w dniu 17 kwietnia 2007 r. W dniu 23 kwietnia 2007 r., a więc w otwartym terminie do uiszczenia wpisu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęło zażalenie skarżącej na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego. Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2007 r. sygn. akt [...] Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił zażalenie.
W związku z powyższym, zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] września 2007 r. skarżąca została ponownie wezwana do uiszczenia wpisu sądowego w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone adresatowi dnia 7 września 2007 r. (potwierdzenie odbioru k. 92), zatem termin do uiszczenia wpisu sądowego upłynął 14 września 2007 r. Pomimo upływu zakreślonego terminu wpis od skargi nie został uiszczony.
Zgodnie z art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
Z powyższych względów oraz na podstawie art. 220 § 3 cytowanej ustawy, należało orzec jak w sentencji.