Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 22 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi H. S. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, skarżąca wniosła o zwolnienie jej od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu, podając we wniosku, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z synem, utrzymując się z emerytury w kwocie [...] zł oraz zasiłku opiekuńczego syna w wysokości [...] zł. Wskazała, że jest osobą o trwałym stopniu inwalidztwa. Choruje na stwardnienie rozsiana, któremu towarzyszy padaczka. Środki we wskazanej wysokości są natomiast zbyt skromne by podjąć leczenie i rehabilitację.
Wobec uznania, że złożone oświadczenie nie jest wystarczające do oceny sytuacji majątkowej skarżącej, na podstawie art. 255 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") wezwano ją do złożenia wyjaśnień dotyczących swojej sytuacji materialnej, w tym m.in. do złożenia dokumentu źródłowego wskazującego wysokość otrzymywanej emerytury, zasiłku pielęgnacyjnego i zasiłku opiekuńczego pobieranego przez syna, wyciągów ze wszystkich posiadanych przez skarżącą i jej syna rachunków bankowych i innych, na których gromadzone są środki pieniężne, oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych na skarżąca i jej syna pojazdów mechanicznych oraz kopii dokumentów wskazujących wysokość stałych miesięcznych kosztów utrzymania gospodarstwa domowego.
W zakreślonym w wezwaniu terminie, tj. do 18 sierpnia 2014 r. skarżąca nie odpowiedziała na wezwanie. Natomiast w dniu 19 sierpnia 2014 r. wniosła o umorzenie postępowania sądowego.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
W przedstawionym stanie rzeczy wniosek skarżącej nie mógł zostać uwzględniony.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż z godnie z art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym, czyli takim, jakiego przyznania domagała się skarżąca, może zostać przyznane w razie wykazania, że strona nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z cytowanego przepisu wynika, że dla przyznania prawa pomocy konieczne jest niewątpliwe wykazanie, że poniesienie jakichkolwiek osztów postępowania przekracza możliwości majątkowe strony. W razie jednak, gdyby oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, obligatoryjnie składane wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (art. 252 § 1 p.p.s.a.) nie zawierało danych wystarczających do oceny, bądź też jego treść nasuwała wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony i jej zdolności płatniczych, sąd (lub referendarz sądowy) zgodnie z art. 255 p.p.s.a. zobligowany jest do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia tych okoliczności poprzez wezwanie strony do złożenia konkretnie określonych dokumentów i oświadczeń i dopiero w oparciu o taki materiał dowodowy wydaje rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy.
Zaniechanie zastosowania się przez stronę do wezwania sądu (lub referendarza sądowego) wystosowanego w trybie wyznaczonym przez art. 255 p.p.s.a. ma natomiast ten skutek, że sąd (lub referendarz sądowy) nie może skorzystać ze wszystkich koniecznych do rozstrzygnięcia wniosku oświadczeń bądź dokumentów źródłowych. Ich brak powoduje, że materiał dowodowy w dalszym ciągu jest niekompletny, a zatem niewystarczający do sprawdzenia, czy twierdzenie strony o niemożności poniesienia kosztów postępowania znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To bowiem strona ma przekonać rozpatrującego wniosek, że znajduje się w takiej sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie kosztów postępowania. Samo oświadczenia skarżącej zawarte w złożonym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie stanowi w okolicznościach niniejszej sprawy wystarczającej podstawy do przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie.