Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Halina Chitrosz,, WSA Krystyna Czajecka-Ryniec (spr), Protokolant asyst. Anna Strzelec, po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi "[...]" Spółki z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie : ustalenia wysokości podatku akcyzowego od importowanego towaru p o s t a n a w i a skargę odrzucić
Decyzją z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu odwołania "[...]" Spółka z o.o. uchylił [...] decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] listopada 2002 r. w zakresie ustalenia wysokości podatku akcyzowego od importowanego towaru i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Pismem z dnia 27 grudnia 2005 r. Spółka złożyła wniosek o uzupełnienie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazała, iż Dyrektor Izby Celnej uchylając decyzję Urzędu Skarbowego i przekazując sprawy do ponownego rozpoznania nie określił, któremu organowi te sprawy przekazuje. Wskazanie właściwego organu jest konieczne, bowiem mając na uwadze treść art. 31 ust. 3 ustawy o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz art. 34 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług sprawy te powinny być przekazane do ponownego rozpatrzenia Naczelnikowi Urzędu Celnego, a nie organowi dotychczas orzekającemu w pierwszej instancji.
W dniu 11 stycznia 2005 r. Spółka nadała w urzędzie pocztowym skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]grudnia 2004 r.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej uzupełnił zaskarżoną decyzję o wskazanie organu właściwego do ponownego rozpoznania sprawy oraz pouczył Spółkę , iż zgodnie z art. 213 § 4 Ordynacji podatkowej termin do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie od decyzji uzupełnionej tą decyzją biegnie od dnia jej doręczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 213 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) stronie służy prawo do wniesienia żądania uzupełnienia decyzji co do jej rozstrzygnięcia w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Rozstrzygnięcie żądania uzupełnienia decyzji następuje w drodze decyzji. Decyzja ta nie jest decyzją samoistną, lecz jedynie dodatkowym składnikiem decyzji uzupełnianej. Nie przysługują od niej odrębnie środki zaskarżenia i może ona zostać poddana kontroli jedynie w ramach postępowania, którego przedmiotem będzie weryfikacja decyzji pierwotnej. W wypadku wydania decyzji o uzupełnieniu lub sprostowaniu decyzji - zgodnie z art. 213 § 4 Ordynacji podatkowej - termin do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia decyzji uzupełniającej, natomiast w wypadku wydania postanowienia w przedmiocie odmowy uzupełnienia lub sprostowania decyzji, termin do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia tego postanowienia
Tak więc zgłoszenie żądania uzupełnienia decyzji wydanej w drugiej instancji przesuwa początek liczenia terminu do wniesienia skargi na dzień doręczenia stronie orzeczenia wydanego w sprawie sprostowania decyzji. Oba środki wykluczają się na wzajem w tym sensie, że albo wnosi się skargę, albo też występuje z żądaniem uzupełnienia decyzji. W tym ostatnim przypadku skargę można będzie wnieść dopiero po doręczeniu decyzji w przedmiocie uzupełnienia decyzji uprzednio wydanej lub postanowienia o odmowie jej uzupełnienia. Wybór przez stronę możliwości przewidzianych w art. 223 § 1 Ordynacji podatkowej lub w art. 53 § 1 ustawy z dnia 20 września 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153, poz. 1270/ musi być konsekwentny, gdyż skorzystanie przez stronę z jednego z wymienionych środków procesowych uniemożliwia skorzystanie w tym samym czasie ze środka drugiego.
Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego Spółka pismem z dnia 27 grudnia 2004 r. skorzystała ze środka przewidzianego wart. 213 § 1 Ordynacji podatkowej. Z dniem wniesienia tego pisma w organie odwoławczym skarżąca utraciła prawo do złożenia skargi w terminie określonym w pouczeniu zawartym w zaskarżonej decyzji a "nowy" termin do złożenia skargi rozpoczął swój bieg od dnia doręczenia decyzji uzupełniającej zaskarżoną decyzję . Spółka składając skargę przed otrzymaniem decyzji w sprawie uzupełnienia decyzji zaskarżonej dokonała tej czynności przedwcześnie, gdy brak było jeszcze przedmiotu zaskarżenia, to jest decyzji zaskarżonej wraz z jej integralną częścią - decyzją uzupełniającą. Z dołączonej do akt podatkowych decyzji z dnia 5 stycznia 2005 r. uzupełniającej decyzję zaskarżoną wynika, że Spółka została prawidłowo pouczona o środkach zaskarżenia i trybie ich zastosowania, po otrzymaniu tej decyzji powinna więc ponownie złożyć skargę, której przedmiotem byłaby decyzja zaskarżona uzupełniona decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r.
Z przytoczonych powodów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji.