Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie: Przewodniczący: sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym - w zakresie wniosku o przywrócenie terminu postanawia: - odmówić skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z dnia 1 czerwca 2018 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2018 r. Sąd odrzucił skargę kasacyjną skarżącego.

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w sposób prawem przewidziany w dniu 8 czerwca 2018 r.

W dniu 25 czerwca 2018 r. (koperta k.124 akt sądowych) pełnomocnik skarżącego złożyła zażalenie na powyższe postanowienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.

W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik podała, że nie mogła dokonać czynności w terminie (termin na złożenie zażalenia upływał z dniem 15 czerwca 2018 r. ), gdyż korespondencję z postanowieniem o odrzuceniu skargi kasacyjnej odebrał członek rodziny nie zainteresowany sprawą, a o pełnomocnik w okresie od 7 czerwca do 18 czerwca br przebywała na urlopie w kraju i za granicą. Pełnomocnik uzasadniała, że zapoznała się z treścią postanowienia z dnia 1 czerwca 2018 r. w dniu 19 czerwca 2018 r., co wskazuje, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy pełnomocnika.

Pełnomocnik dodała, że bezpośredni kontakt z mocodawcą, który jest osoba starszą i inwalidą II grupy, a w dodatku wspólnie z żoną opiekuje się swoją 93 letnią matka poza miejscem zamieszkania nastąpił w dniu 21 czerwca 2018 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) - dalej "P.p.s.a", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismoz wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.).

Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a). Ponadto zgodnie z art. 87 § 2 P.p.s.a. w piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.

Zarówno orzecznictwo, jak i piśmiennictwo są zgodne, że uprawdopodobnienie istnienia tej przesłanki (brak winy) jest środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie. Natomiast pojęcie uprawdopodobnienia sprowadza się do postępowania zmierzającego do stwierdzenia istnienia lub nieistnienia określonego zdarzenia, czynności podjętej w ramach postępowania, wyniku tego postępowania bądź wreszcie do zastępczego środka dowodowego. Najogólniej rzecz ujmując, brak winy jest warunkiem sine qua non zasadności wniosku o przywrócenie terminu i polega na dołożeniu szczególnej oraz należytej staranności przy dokonywaniu czynności, do której strona jest zobowiązana i można o nim mówić jedynie wówczas, gdy przeszkody powstałej w jego dochowaniu nie można było przezwyciężyć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przy ocenie zawinienia, bądź też jego braku, sąd bierze pod uwagę czynnik obiektywny, rozpatrując czy strona dołożyła staranności, jakiej wymagać można od osoby dbającej w sposób należyty o swój interes prawny, czy też - przeciwnie - wykazała się niedbalstwem (zob. wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt II FZ 477/12, LEX nr 1333338).

Strona 1/2