Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata J..S. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia przyznać adwokatowi J. i S. kwotę [...] obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości [...] tytułem wynagrodzenia za udzieloną z urzędu pomoc prawną, którą wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa.
Postanowieniem tutejszego Sądu z dnia 12 grudnia 2013 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sadowych i ustanowienie adwokata, którego Okręgowa Rada Adwokacka w Lublinie wyznaczyła w osobie J.S.
Dnia 11 lutego 2014 r. wpłynęła do Sądu opinia pełnomocnika skarżącego o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 12 grudnia 2013 r. odrzucającego skargę A.W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Jednocześnie w piśmie tym pełnomocnik strony zawarł wniosek o przyznanie wynagrodzenia wraz z oświadczeniem, że koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostały zapłacone w całości ani w części.
Postanowieniem z dnia 21 lutego 2014 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie przyznał pełnomocnikowi skarżącego kwotę 120 zł podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług - tytułem wynagrodzenia za udzieloną z urzędu pomoc prawną.
Od powyższego postanowienia adwokat J.S. wniósł sprzeciw, domagając się przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 180 zł powiększonej o należny podatek od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Tytułem wstępu wskazać należy, że skuteczne wniesienie sprzeciwu powoduje zgodnie z treścią art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., iż zaskarżone postanowienie traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Innymi słowy sąd nie ocenia zasadności sprzeciwu i zgodności z prawem postanowienia referendarza sądowego, lecz samodzielnie orzeka w przedmiocie wniosku.
Zgodnie z dyspozycją art. 250 p.p.s.a., wyznaczony adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków. Do czynności, o których mowa we wskazanej regulacji prawnej, należy także sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Stosownie bowiem do treści § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461), stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi obejmują także stawkę za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stawka ta, w myśl powołanego przepisu, wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli sprawy nie prowadził ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Zatem w niniejszej sprawie kwota, którą należy przyznać adwokatowi, wynosi 75 % stawki minimalnej (240 zł), czyli 180 zł. Powyższa kwota została zwiększona o należny podatek od towarów i usług na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia, (przy uwzględnieniu, iż zastosowanie ma stawka 23 % tego podatku).
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w postanowieniu.