Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Związku Gmin na uchwałę Nr "[...]" Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części Uchwały nr "[...]" z dnia "[...]" w sprawie uchwalenia Wieloletniej Prognozy Finansowej Związku Gmin na lata 2012-2016. postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na Uchwałę Nr. "[...]" Regionalnej Izby Obrachunkowej z dnia "[...]", stwierdzającą nieważność części Uchwały Nr "[...]" Zgromadzenia Związku Gmin z dnia "[...]" w sprawie uchwalenia Wieloletniej Prognozy Finansowej Związku Gmin na lata 2012-2016 , skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania uchwały organu nadzoru.
Powołując się na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. DZ.U z 2012r poz. 270) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. pełnomocnik Związku Gmin wskazał na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w razie wykonania uchwały. Uzasadniając powyższe podał, iż w przypadku niewstrzymania wykonania uchwały Związek Gmin nie będzie w stanie w odpowiednim czasie wywiązać się z zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek, co spowoduje konieczność zapłaty odsetek. Obciążenie skarżącego takimi niekorzystnymi skutkami uchwały Regionalnej Izby Obrachunkowej jest nieuzasadnione w sytuacji, w której nie ma pewności co do zgodności tej uchwały z prawem.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, (zaskarżonych), jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalone jest stanowisko, że udzielenie tymczasowej ochrony w postępowaniu sądowym w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu ma charakter uznaniowy. Uzależnione jest od wykazania przez wnioskodawcę, że została spełniona przynajmniej jedna z przesłanek wskazanych w tym przepisie. Kwestia zgodności z prawem zaskarżonego aktu pozostaje poza zakresem oceny sądu, rozpoznającego wniosek o wstrzymanie jego wykonania.
Należy podkreślić, że pozytywne rozstrzygnięcie w powyższym zakresie co do zasady może być podjęte, gdy na przeszkodzie nie stoją uregulowania szczególne.
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest akt nadzoru, o którym mowa w art. 91 ust 1 w związku z art. 99 ust.1a i art.86 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym ( j.t. Dz.U z 2001r. nr. 142 poz.1591 ze zm.). zwanej dalej w skrócie u.s.g.
Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdzenie przez organ nadzoru nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy wstrzymuje ich wykonanie z mocy prawa, w zakresie objętym stwierdzeniem nieważności, z dniem doręczenia rozstrzygnięcia nadzorczego.
Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 kwietnia 2004 r. sygn. akt ON 67/04 (nie publikowane), "rozstrzygnięcia nadzorcze i zarządzenia zastępcze stają się prawomocne i tym samym prawnie skuteczne dopiero w sytuacjach określonych w art. 98 ust. 5 tej ustawy (u.s.g.). Zatem w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego, zarządzenie zastępcze nie może uzyskać przymiotu prawnej skuteczności, a więc i wykonalności. Jest to swoista forma wstrzymania wykonania tego rodzaju aktów administracyjnych z mocy ustawy".
Z unormowania art. 98 ust.5 u.s.g. wynika zatem, że rozstrzygnięcie nadzorcze wywołuje skutki prawne w postaci wyeliminowania z obrotu wadliwego aktu organu samorządowego z mocą wsteczną, dopiero z chwilą, kiedy stało się prawomocne w wyniku upływu terminu do jego zaskarżenia bądź też oddalenia skargi na to rozstrzygnięcie przez sąd administracyjny (por. wyroki NSA z 10 stycznia 2002 r., II SA 1244/01, oraz z 3 października 2000 r., III SA 1387/00). Nieprawomocne rozstrzygnięcie nadzorcze nie wywołuje więc skutków, których wystąpienie należałoby wstrzymać do czasu rozpoznania sprawy przez sąd.
W rozpoznawanej sprawie zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie pozbawiło mocy prawnej części uchwały w sprawie Wieloletniej Prognozy Finansowej Związku Gmin na lata 2012-2016, lecz jedynie, z mocy art. 92 ust.1 u.s.g. wstrzymało jej wykonanie. Nie ma zatem podstaw do orzekania w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego, skoro nie nabrało ono jeszcze waloru wykonalności.
Z tych względów, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.