Dnia 20 maja 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2010 roku w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K.M. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", Nr "[...]" przedmiocie opłaty za przechowanie towaru postanawia: zawiesić postępowanie w sprawie.
K.M. wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" , Nr "[...]" przedmiocie opłaty za przechowanie towaru.
Skarżący wniósł o uchylenie przedmiotowego postanowienia. W uzasadnieniu skargi podniósł, że opłaty, za zajęte i przechowywane w depozycie celnym towary, są wygórowane i nie powinien on ich ponosić w takiej wysokości.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonym postanowieniu. Organ wskazał, że postanowieniem z dnia "[...]", "[...]" Sąd Rejonowy w B. orzekł przepadek przedmiotowego towaru na rzecz Skarbu Państwa. Po uprawomocnieniu się powyższego postanowienia, organ celny, na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz.U. nr 68, poz. 622 ze zm.) - zwana dalej "pr.cel.", i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.04.2004r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz.U. nr 87, poz. 832) - zwane dalej "rozporządzeniem z dnia 22.04.2004r.", ustalił kwotę opłaty w wysokości 199 zł za przechowywanie w magazynie depozytowym towaru, którego wartość celna wynosiła 40 zł.
Postanowieniem z dnia 25 marca 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, syg. akt. ISA/OI 146/10, na podstawie art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne: czy art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz.U. nr 68, poz. 622 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.04.2004r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz.U. nr 87, poz. 832) są zgodne z 92 ust.1 i art. 2 Konstytucji RP.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje: Stosownie do treści art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.02.153.1270, ze zm., zwaną dalej p.p.s.a. ) Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu: jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania dopuszczalne jest w sytuacji w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, będzie miało wpływ na wynik innego postępowania. Rozstrzygnięcie tego zagadnienia musi być istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz powinno mieć bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania. W pytaniu skierowanym do TK Sąd wskazał, że wysokość opłat nie uwzględnia wartości przechowywanego w magazynie depozytowym towaru i jest uzależniona od długości postępowania sądowego w przedmiocie przepadku zajętego towaru. A zatem nie ma charakteru obiektywnego, gdyż nie została zachowana proporcja pomiędzy dwoma dobrami: ochroną prawa własności prywatnej i prawa władzy publicznej do żądania opłat związanych z realizacją tego prawa. W konsekwencji skarżący obciążony została opłatą kilkakrotnie przekraczającą wartość zajętego towaru. W związku z tym zawieszenie postępowania jest uzasadnione również ze względów celowości, sprawiedliwości, jak również ekonomiki procesowej. W związku z tym nie jest dopuszczalne merytoryczne rozpoznanie skargi, gdyż naruszałoby poczucie sprawiedliwości ewentualne oddalenie skargi i odsyłanie skarżącego do skorzystania przez niego z instytucji wznowienia postępowania administracyjnego, po wydaniu orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny.
Z tych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji na podstawie art. 125 § 1 pkt1 p.p.s.a.