Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod, , po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2009r. w Olsztynie, na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej P. D.- O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2008r. odrzucającego skargę P. D.- O. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Wymienione w sentencji niniejszego rozstrzygnięcia Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2008r. zostało doręczone skarżącej w dniu 23 grudnia 2008r. wraz z pouczeniem o terminie i zasadach wnoszenia skargi kasacyjnej.
W dniu 21 stycznia 2009r. do tut. Sądu wpłynęła skarga kasacyjna, sporządzona przez skarżącą osobiście (wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy- ustanowienia adwokata).
Stosownie do art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej w skrócie p.p.s.a. od wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Według art. 175 § 1 skarga powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Niesporządzenie skargi przez jedną z osób wyżej wskazanych nie jest brakiem formalnym, który mógłby być uzupełniony w trybie art. 19 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 18 października 2004r. FZ 308/04 niepubl.) co powoduje, że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.
Wobec powyższego, że skarga kasacyjna nie została sporządzona przez osobę uprawnioną Wojewódzki Sąd Administracyjny zobowiązany był ją odrzucić na podstawie art. 178 p.p.s.a.
Jednocześnie należy wyjaśnić skarżącej, że nie stanowi to zamknięcia drogi do Sądu, bo na jej wniosek przyznano prawo pomocy- ustanowiono adwokata, który mógł skutecznie wnieść skargę kasacyjną, o ile zgodnie ze swoją wiedzą uznałby, że zachodzą ku temu podstawy prawne.