Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Anna Ambroziak po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego sprawie ze skargi A.B. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania postanawia 1. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego WSA/post.1-sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 8 września 2016 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie przyznał skarżącemu A.B. prawo pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych, w związku ze złożoną skargą, na postanowienie Dyrektora Izby Celnej, z "[...]"., w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.
Wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 561/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę A.B. na ww. postanowienie Dyrektora Izby Celnej.
Następnie skarżący na urzędowym formularzu PPF wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
Ze złożonego przez skarżącego formularza wniosku o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynikało, iż prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. Rodzina wnioskodawcy utrzymuje się z renty skarżącego w wysokości "[...]" oraz wynagrodzenia za pracę żony w wysokości "[...]". Skarżący jest współwłaścicielem domu o powierzchni 76 m2, innego majątku nie posiada. Argumentując trudną sytuację materialną wnioskodawca wskazał, że nie posiada środków finansowych na opłacenie kosztów sądowych w postaci wpisu od skargi kasacyjnej jak i na opłacenie koszt ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Podstawą prawną rozpoznania przedmiotowego wniosku jest regulacja zawarta w art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016, poz. 718 ze zm. - dalej: p.p.s.a.). Stosownie do treści tych przepisów, prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, a więc w zakresie całkowitym, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Zaznaczyć trzeba, że co do zasady każdy ma obowiązek ponosić koszty swego udziału w sprawie, co zostało wyrażone w przepisie art. 199 p.p.s.a. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana wobec osób będących w bardzo trudnej sytuacji materialnej, czyli takich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są jakichkolwiek środków do życia lub środki te są tak bardzo ograniczone, iż wystarczają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do żądania zwolnienia od kosztów sądowych, zwrócić należy uwagę, iż w niniejszej sprawie skarżący prawomocnym postanowieniem z dnia 8 września 2016 r. został już zwolniony od kosztów sądowych. Tym samym skarżący nie jest zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek kosztów sądowych, w tym związanych m.in. z ewentualnym wniesieniem skargi kasacyjnej od wyroku tut. Sądu z dnia 4 listopada 2016 r. W związku z powyższym, w tym zakresie postępowanie podlega umorzeniu wobec zbędności rozpoznania wniosku, o której mowa w art. 249a p.p.s.a..
Przechodząc z kolei do żądania strony ustanowienia zawodowego pełnomocnika należy stwierdzić, że skarżący wykazał, że spełnia warunki do przyznania mu prawa pomocy w tym zakresie. Jak bowiem wynika z przedłożonego oświadczenia o sytuacji rodzinnej, majątku i dochodach, wnioskodawca wraz z żoną utrzymują się z dochodów w kwocie łącznej "[...]", z których to ponoszą stałe miesięczne wydatki w wysokości 1.850 zł. Skarżący jak i pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym żona nie posiadają innego majątku poza domem, w którym zamieszkują. W takiej sytuacji, wydatkowanie kwoty potrzebnej do pokrycia wynagrodzenia pełnomocnika stanowiłoby nadmierne obciążenie budżetu rodziny wnioskodawcy i prowadziłoby do powstania uszczerbku w zakresie koniecznego utrzymania. Dlatego też przyznano skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie na jego rzecz radcy prawnego
W świetle powyższego, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, orzeczono jak w sentencji.