Dnia 6 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 września 2010 roku sprawy ze skargi Z. Z., K. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie podatku rolnego i ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości postanawia: zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz K. Z. kwotę 2417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem, zawartym w wyroku z dnia 2 czerwca 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz K. Z. kwotę 257 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Wchodzące w skład tych kosztów wynagrodzenie doradcy podatkowego ustanowionego w sprawie, Sąd ustalił biorąc pod uwagę stawkę określoną w § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. z 2003 r. Nr 212 Poz. 2075, dalej: r.w.d.p.). Zgodnie z powołanym przepisem, w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, wynagrodzenie doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynosi w pierwszej instancji 240 zł.
W zażaleniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (z dnia 23 czerwca 2010 r.) na powyższe postanowienie podniesiono, iż Sąd błędnie uznał, że w sprawie przedmiotem zaskarżenia nie była należność pieniężna. W ocenie autora zażalenia, przedmiotem zaskarżenia w sprawie były decyzje organów podatkowych w przedmiocie wznowienia postępowania oraz ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości w wysokości 34.091 zł. Zamieszczenie w decyzji tego ostatniego rozstrzygnięcia, uzasadnia twierdzenie, iż przedmiotem zaskarżenia była należność pieniężna, co powinno zostać uwzględnione przy ustalaniu wysokości kosztów postępowania sądowego, w zakresie wysokości wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego.
Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2010r., sygn. akt. II FZ 364/10,Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd II instancji wskazał, że zgodnie z ogólną zasadą postępowania sądowoadministracyjnego, wyrażoną w art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm, dalej: P.p.s.a.) strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Zasada ta doznaje przełamania w wypadkach określonych w przepisach szczególnych, do których należą m.in. uregulowania dotyczące zwrotu kosztów postępowania między stronami. Zgodnie z art. 200 P.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez doradcę podatkowego zalicza się m.in. jego wynagrodzenie, które nie może przekroczyć stawek opłat określonych w odrębnych przepisach (art. 205 § 2 i § 4 P.p.s.a.), tj. przywołanym powyżej rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 212 Poz. 2075). Rozporządzenie przewiduje dwa sposoby ustalania wysokości wynagrodzenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym w pierwszej instancji: w sprawach w których przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od wartości przedmiotu sprawy (§ 2 ust. 1 pkt 1 r.w.d.p), natomiast w pozostałych sprawach wynagrodzenie ustalane jest w stałej kwocie 240 zł. (§ 2 ust. 1 pkt 2 r.w.d.p)