Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2009r. na posiedzeniu niejawnym spraw ze skarg Sp. z o.o. "A" na dwie decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" i nr "[...]" w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, określenia uzupełniającej kwoty długu celnego oraz podatku od towarów i usług zarządza połączenie spraw o sygn. akt I SA/Ol 588/08 i I SA/Ol 595/08 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod nr I SA/Ol 588/08 i postanawia : I. umorzyć postępowanie w tych sprawach; II. zasądzić od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej "A" Sp. z o.o. kwotę 4.514 zł (cztery tysiące, pięćset czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania m.innymi wówczas, gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wymienione w § 1 pkt 1 i 2.
W sprawach ze skarg "A" Sp. z o.o. na decyzje Dyrektora Izby Celnej wymienione w sentencji niniejszego postanowienia Organ, pismem z dnia 31 grudnia 2008r. poinformował Sąd o uwzględnieniu skarg w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. Do pisma dołączono decyzje z dnia "[...]" którymi uchylono zaskarżone decyzje oraz decyzje organu I instancji i umorzono postępowanie celno-podatkowe.
Wobec powyższego postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i należało je umorzyć na mocy art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Zgodnie z art. 201 § 1 w związku z art. 200 p.p.s.a. w razie umorzenia postępowania sądowego na skutek dokonania przez organ autokontroli zaskarżonych decyzji, skarżącemu przysługuje od organu zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.
Rozstrzygając o kosztach postępowania w p-cie II sentencji postanowienia Sąd odstąpił od zastosowania przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ... (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) w ich literalnym brzmieniu. Na zasądzoną od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej kwotę składają się bowiem - stosownie do art. 205 § 1 i 2 p.p.s.a. - kwoty wpisów sądowych - 2 x 2.000 zł; wynagrodzenie radcy prawnego 2 x 240 zł oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictw 2 x 17 zł.
Sąd uznał, że zasądzenie, tytułem wynagrodzenia radcy prawnego kwoty 14.400 zł (2 x po 7.200 zł z uwagi na wartość przedmiotu sporu w tych sprawach) byłoby rażąco niewspółmierne do nakładu pracy, charakteru spraw i wkładu pełnomocnika w przyczynienie się do ich wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, co Sąd powinien brać pod uwagę - zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia.
Wskazać należy, że przepisy p.p.s.a. ustanawiające zasady rozstrzygania przez sądy administracyjne o kosztach postępowania akcentując niezbędność oraz celowość kosztów - vide art. 200 p.p.s.a., która powinna podlegać ocenie sądu, w istocie nie dają sądowi I instancji prawa "miarkowania", przyznając to uprawnienie jedynie Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, w odniesieniu do kosztów postępowania kasacyjnego.
W ocenie Sądu nie stoi to na przeszkodzie zastosowania przez Sąd I instancji w szczególnie uzasadnionych przypadkach "zasady słuszności", którą można wywieść wprost z art. 2 Konstytucji RP. Zauważyć przy tym należy, że powyższa zasada znajduje pewne potwierdzenie w treści art. 208 p.p.s.a., z tym że dotyczy tylko kwestii zwrotu kosztów wywołanych niesumiennym lub niewłaściwym postępowaniem strony, o czym w sprawie niniejszej nie może być mowy.
Zasądzając opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego w kwotach po 240 zł Sąd miał na uwadze iż :
Wymienione w sentencji postanowienia decyzje Dyrektora Izby Celnej, uchylone w trybie autokontroli stanowiły cząstkę całego szeregu decyzji (łącznie 157) jednorodnych pod względem faktycznym i prawnym, na które "A" Sp. z o.o., reprezentowana przez Prokurenta, wniosła w okresie od 27.07. do 17.12.2007r. skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W 156 sprawach ubiegała się o zwolnienie od kosztów sądowych i uzyskała częściowe zwolnienie w 102, natomiast w pozostałych w całości.