Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Anna Ambroziak po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku doradcy podatkowego B.C. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skarg J.Z.K., I.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - doradcy podatkowemu B.C. kwotę 5.904 zł brutto (słownie: pięć tysięcy dziewięćset cztery złote) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji WSA/post.1- sentencja postanowienia
Prawomocnymi postanowieniami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/OL 772/17 i I SA/Ol 773/17 przyznano skarżącym J.Z.K. i I.K. prawo pomocy w postaci m.in. ustanowienia doradcy podatkowego.
Krajowa Rada Doradców Podatkowych pismami z dnia 13 lutego 2018 r. wyznaczyła na pełnomocnika skarżących z urzędu doradcę podatkowego B.C., który sporządził wniosek z dnia 12.04.2018 r., o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną z urzędu w wysokości minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31.01.2011 r. wraz z oświadczeniem, że nie zostało ono zapłacone w całości. Nadto reprezentował skarżących na rozprawie w dniu 12.04.2018 r.
Na rozprawie w dniu 12.04.2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowił połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy o sygn. akt I SA/Ol 772/17, I SA/Ol 773/17, a następnie wyrokiem z dnia 12.04.2018 r. oddalił skargi skarżących J.Z.K. i I.K., na dwie decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.
Na podstawie art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), wyznaczony w niniejszej sprawie pełnomocnik otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności doradców podatkowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. Nr 31, poz. 153, dalej jako rozporządzenie).
W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% kwot wynagrodzenia, o których mowa w § 3, oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki doradcy podatkowego. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie są należności pieniężne w kwocie 18.404 zł oraz w kwocie 21.571 zł, tj. mieszczącej się w przedziale wskazanym w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. e) rozporządzenia. W konsekwencji zgodnie z przywołanym przepisem kwota wynagrodzenia doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji wynosi w stosunku do każdej ze spraw 2.400 zł.
W rozpatrywanym przypadku ww. opłata - 2.400 zł winna wynosić dwukrotność wskazanej wyżej kwoty, tj. 4.800 zł (2* 2,400 zł). Należy bowiem podkreślić, że na rozprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie działając na podstawie art. 111 § 2 p.p.s.a. połączył do wspólnego rozstrzygnięcia dwie oddzielne sprawy zainicjowane skargami wniesionymi przez J.Z.K. i I.K.. Połączenie oddzielnych spraw w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia nie oznacza, że takie połączenie tworzy z tych spraw jedną, nową sprawę, nie pozbawia bowiem połączonych spraw ich odrębności oraz nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal samodzielnymi sprawami. Oznacza to, że w każdej z tych spraw należne byłoby wynagrodzenie dla pełnomocnika. W sytuacji zatem, gdy wyrokiem z dnia 12.04.2018 r. rozstrzygnięto sprawy połączone na podstawie art. 111 § 2 ww. ustawy, pełnomocnik skarżących udzielił pomocy prawnej w każdej z dwóch połączonych spraw. Dlatego też pełnomocnikowi skarżących należało się wynagrodzenie za reprezentowanie stron w postępowaniu przed sądem I instancji.
W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu, opłatę tę podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tej opłacie (zgodnie z brzmieniem § 2 ust. 3 rozporządzenia).
Tym samym należne wnioskodawcy wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną z urzędu, po podwyższeniu o obowiązującą 23% stawkę podatku od towarów i usług, wyniosło 5.904 zł brutto (4.800 zł + 1104 zł).
Z tych względów referendarz sądowy, działając na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.