Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zofia Skrzynecka po rozpoznaniu w Olsztynie w dniu 19 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.S. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu programu rolnośrodowiskowego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
R.S., reprezentowany przez radcę prawnego A.B., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]" w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu programu rolnośrodowiskowego.
W skardze pełnomocnik zawarł m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, uzasadniając go tym, że na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy ma wpływ decyzja z dnia "[...]", Nr "[...]", wydana na skutek odwołania od decyzji z dnia "[...]", Nr "[...]", w zakresie zawartych w niej ustaleń, czy beneficjent płatności przerwał zobowiązanie rolnośrodowiskowe, czy nadal je kontynuuje, a sprawa ta toczy się przed Prezesem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Stosownie zaś do art. 61 § 3 zd. 1 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności będącej przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., o sygn. akt GZ 138/04 (niepubl.) stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, Lex nr 1241556).
Z powołanego przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika również, iż to wnioskodawca powinien wykazać, że wykonanie zaskarżonego aktu organu administracji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został należycie uzasadniony. Strona skarżąca nie wskazała nawet, która z wymienionych powyżej przesłanek wstrzymania zaskarżonego aktu zachodzi w jej przypadku, nie przedstawiła też żadnych okoliczności, które by to uprawdopodabniały. Na powyższą ocenę nie mogła mieć wpływu wysokość ustalonej skarżącemu kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu programu rolnośrodowiskowego (17.424 zł), w sytuacji gdy nie wykazał on, że okoliczność ta może skutkować niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadniała też wskazana we wniosku okoliczność prowadzenia postępowania administracyjnego w innej sprawie skarżącego, skoro nie wykazano, by okoliczność ta skutkowała wystąpieniem jednej z przesłanek określonych przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. Zgłoszony w niniejszej sprawie wniosek w istocie nie zawierał uzasadnienia odnoszącego się do przesłanek zastosowania instytucji ochrony tymczasowej, a w konsekwencji Sąd nie miał prawnej możliwości ustalenia, czy sytuacja skarżącego uzasadniała udzielenie mu tej ochrony.
Ocena wniosku prowadziła zatem do konstatacji, że strona nie wykazała zaistnienia przesłanek niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.