Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu) z dnia 20 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze wniesionej w dniu 30 marca 2017 r. (data wpływu) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu) z dnia 20 stycznia 2017 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu pełnomocnik E. S. (dalej określanej jako podatniczka lub skarżąca) zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Jako podstawę prawną wniosku wskazał przepis art. 61 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718) - dalej określana jako "p.p.s.a.", wskazujący na właściwość organu do rozpatrzenia takiego wniosku. Z uwagi na brak rozstrzygnięcia w tym przedmiocie w aktach nadesłanych Sądowi, w wykonaniu zarządzenia z dnia 31 marca 2017 r. Sąd zwrócił się do organu o nadesłanie wydanego w tym przedmiocie postanowienia.
W odpowiedzi z dnia 14 kwietnia 2017r. (data wpływu) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Opolu wyjaśnił, że organ nie wydał takiego postanowienia.
W związku z powyższym, w wykonaniu zarządzenia Sądu z dnia 24 kwietnia 2017 r., pełnomocnik strony został wezwany do uzupełnienia tego wniosku poprzez wskazanie prawidłowej podstawy prawnej przez powołanie się na jedną z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W wykonaniu tego zarządzenia pełnomocnik skarżącej w piśmie z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu) sprecyzował, że przesłanką złożonego wniosku jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w majątku skarżącej.
W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, że działalność skarżącej ma niewielkie rozmiary (kwiaciarnia), nie posiada ona żadnych oszczędności ani środków na rachunku bankowym pozwalających na jednorazowe uregulowanie należności objętych zaskarżoną decyzją. Brak wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji spowoduje niewątpliwie uruchomienie egzekucji, czego następstwem będzie całkowity paraliż prowadzonej działalności - dojdzie bowiem do zajęcia rachunku bankowego i pozostałego majątku ruchomego. Samo zaś uruchomienie postępowania egzekucyjnego będzie generowało dla skarżącej dodatkowe koszty. Powyższe niewątpliwie doprowadzi do powstania po stronie skarżącej znacznej szkody majątkowej.
Dodatkowo pełnomocnik strony zwrócił uwagę na wadliwość merytoryczną zaskarżonej decyzji oraz podniósł, ze w razie niekorzystnego rozstrzygnięcia będzie starała się uregulować należności w systemie ratalnym lub też poprzez zaciągnięcie pożyczek prywatnych u członków rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 p.p.s.a., wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Tym samym postanowienie o wstrzymaniu wykonania przełamuje tę zasadę i może być wydane jedynie w okolicznościach faktycznych o charakterze wyjątkowym. Stosownie bowiem do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.