Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu w dniu 15 września 2010r. na rozprawie sprawy ze skargi J. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 11 lutego 2010r., Nr PP-II/44070-159/08/BG w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za grudzień 2005r. postanawia zawiesić postępowanie
Skarżący J.T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 11 lutego 2010r. w przedmiocie utrzymania w mocy decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2005 r.
Decyzja ta była rezultatem wniosku skarżącego o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku, w ramach którego skarżący podał, że będąc właścicielem nieruchomości gruntowych, dokonał ich podziału, a następnie zbycia w formie działek i od kupujących pobrał należności z tytułu ceny powiększonej o podatek od towarów i usług. Zdaniem skarżącego nie prowadził on jednak działalności z zakresu obrotu nieruchomościami, a zatem dokonane przez niego czynności nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i stąd wystąpiła nadpłata w tym podatku. Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu stanowiska podatnika nie podzielił.
Na rozprawie w dniu 15 września 2010r. ujawniono, że NSA w dniu 9 marca 2010r. w sprawie o sygn. akt I FSK 2039/08 zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o treści: "Czy osoba fizyczna, która na nieruchomości gruntowej prowadziła działalności rolniczą, a następnie z uwagi na zmianę planów zagospodarowania przestrzennego, która nastąpiła z przyczyn niezależnych od woli tej osoby, zakończyła tę działalność i przekwalifikowała majątek na majątek prywatny, dokonała jego podziału na mniejsze części (nieruchomości gruntowe przeznaczone pod zabudowę letniskową) i rozpoczęła jego zbywanie - jest z tego tytułu podatnikiem VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 4 ust. 1 i 2 VI dyrektywy 77/388/EWG, zobowiązanym do rozliczenia VAT z tytułu działalności handlowej?"
Ponadto ujawniono że NSA postanowieniem z dnia 6 lipca 2010r. w sprawie o sygn. akt II FSK 708/10 skierował do rozstrzygnięcia składowi 7 sędziów NSA zagadnienie prawne o treści: "Czy w świetle art. 75 § 2 i art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej po wydaniu decyzji w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty dopuszczalne jest późniejsze wydanie decyzji w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za ten sam okres rozliczeniowy?"
W rozpoznawanej sprawie, jak wynika to z akt administracyjnych, decyzja dotycząca określenia zobowiązania podatkowego za okres objęty żądaniem stwierdzenia nadpłaty, nie została wydana.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W ocenie Sądu postępowanie w niniejszej sprawie należało zawiesić.
Zgodnie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 ze zm.), -powoływanej dalej jako: p.p.s.a - sąd może zawieść postępowanie jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Skoro jedną z podstaw zawieszenia postępowania jest zależność rozstrzygnięcia sprawy od wyniku innego postępowania sądowoadministracyjnego, to wystąpienie przez skład orzekający NSA o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, którego istotą jest wyjaśnienie budzącego rozbieżności w orzecznictwie zagadnienia wzajemnych relacji i zależności pomiędzy postępowaniem o stwierdzenie nadpłaty a postępowaniem wymiarowym, to rozstrzygnięcie tego zagadnienia będzie miało wpływ na wynik rozpoznawanej sprawy, albowiem brak jest w niej rozstrzygnięcia określającego wysokość zobowiązania podatkowego za ten sam okres rozliczeniowy.
Po wtóre wystąpienie przez NSA z przytoczonym wyżej pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej również daje podstawę do zawieszenia postępowania, bowiem treść tego pytania związana jest z przedmiotem sporu w niniejszej sprawie, a zatem jej rozstrzygnięcie zależy od wyniku innego toczącego się postępowania sądowego. Wprawdzie w przytoczonym art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a, nie wymieniono wprost Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jednakże - zdaniem Sądu - nie przesądza to o braku podstawy zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w związku z treścią postawionego pytania prejudycjalnego i toczącym się w związku z tym postępowaniem przed tym właśnie sądem, gdyż w istocie problem prawny występujący w obu tych sprawach jest tożsamy. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest bowiem sądem wspólnotowym w znaczeniu ustrojowym (A. Wróbel, [w:] Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze 2002, s. 154). Postępowanie prowadzone przed nim jest zatem postępowaniem sądowym, które w ocenie Sądu mieści się w pojęciu "postępowania sądowego" użytym w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie postanowiono jak na wstępie.