Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 10 marca 2017 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego postanawia: 1. odrzucić zażalenie 2. zwrócić skarżącej ze środków finansowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu kwotę 100,00 zł (słownie: sto złotych 00/100) tytułem uiszczonego wpisu od zażalenia.
Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę D. K. (dalej określanej jako: strona, skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 10 marca 2017 r. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Nie zgadzając się z tym orzeczeniem skarżąca złożyła sporządzoną przez siebie osobiście skargę kasacyjną, wnioskując w niej równocześnie o przyznanie jej prawa pomocy przez ustanowienie fachowego pełnomocnika.
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2017 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie ppsa) odrzucił skargę kasacyjną strony, z uwagi na niespełnienie przesłanki ustanawiającej tzw. przymus adwokacko-radcowski. Odpis tego postanowienia doręczono skarżącej w dniu 5 grudnia 2017 r.
Rozpatrując natomiast wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy, zarządzeniem z dnia 6 grudnia 2017 r., pozostawił go bez rozpoznania, z powodu niewykonania przez skarżącą obowiązku złożenia wniosku na urzędowym formularzu (druk PPF).
W dniu 15 grudnia 2017 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo skarżącej (nadane 12 grudnia 2017 r.), bez tytułu, sporządzone przez nią osobiście, w którym zakwestionowała wydane przez Sąd postanowienie z 13 listopada 2017 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej. W piśmie tym wskazała, że wystąpiła do wojewódzkiego sądu administracyjnego o ustanowienie dla niej pełnomocnika z urzędu (radcy prawnego), gdyż sprawa jest bardzo skomplikowana i wielowątkowa. Z tego względu, zdaniem skarżącej, odrzucenie skargi kasacyjnej, bez rozpoznania wniosku o pomoc, jest przedwczesne, w związku z czym postępowanie dotyczące skargi kasacyjnej winno zostać zawieszone do czasu rozpatrzenia wniosku o pomoc prawną.
Kolejnym pismem procesowym z dnia 3 stycznia 2018 r. skarżąca złożyła sprzeciw na postanowienie referendarza z dnia 6 grudnia 2017 r. o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Niniejsze zażalenie podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalne.
Na wstępie wskazać należy, że pismo skarżącej z dnia 10 grudnia 2017 r., z uwagi na podniesione w nim zarzuty, kwestionujące postanowienie tut. Sądu z dnia 13 listopada 2017 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej, jako przedwczesne, zostało potraktowane jako zażalenie na to postanowienie. Intencję skarżącej do wniesienia tego środka zaskarżenia potwierdza również okoliczność uiszczenia przez nią wpisu należnego od zażalenia oraz zawarty przy tym w tytule operacji bankowej zapis: "zażalenie na postanowienie sygn. akt I SA/Op 205/17".
Zgodnie z art. 194 § 4 ppsa, zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2-3 stosuje się odpowiednio.
Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej jest zatem kwalifikowanym pismem procesowym, którego sporządzenie przez osobę nieuprawnioną stanowi nieusuwalny, niepodlegający uzupełnieniu brak formalny, uniemożliwiający nadanie sprawie prawidłowego biegu.