Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Kuczyńska po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 marca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia : sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską popełnioną w uzasadnieniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 sierpnia 2012r. sygn. akt: I SA/Op 236/12, w ten sposób, że w akapicie piątym w miejsce błędnie wpisanej daty upływu terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi jako "23 sierpnia 2012r." wpisać prawidłowo "23 lipca 2012r."
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 t.j.) - dalej jako [p.p.s.a.] sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Przy czym sprostowaniu podlega zarówno sentencja wyroku, jak i uzasadnienie wydanego przez sąd orzeczenia. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 p.p.s.a).
Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2012r. tut. Sąd, rozpatrując na posiedzeniu niejawnym sprawę ze skargi M. K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, w oparciu o art. 220 § 3 p.p.s.a. odrzucił ww. skargę, jako nieopłaconą w wymaganym terminie.
W uzasadnieniu tego postanowienia, na skutek oczywistej omyłki pisarskiej, w akapicie piątym błędnie podano datę 23 sierpnia 2012r., z którą upływał termin do uiszczenia wpisu sądowego od skargi. Z akt sprawy bezspornie wynika, iż wezwanie o zapłatę wpisu zostało prawidłowo doręczone w dniu 16 lipca 2012r., wobec czego termin do uiszczenia żądanego wpisu od skargi upłynął z dniem 23 lipca 2012r.
W ocenie Sądu, wadliwie wskazana w postanowieniu z dnia 6 sierpnia 2012r. data miała charakter oczywistej omyłki pisarskiej, której sprostowanie - nie prowadzące do zmiany rozstrzygnięcia - było dopuszczalne w świetle dyspozycji art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji.