Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska po rozpoznaniu w dniu 6 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. T. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 4 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 4 maja 2017 r. w przedmiocie zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne S. T. (dalej skarżący) zawarł wniosek o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy nie zajął stanowiska w sprawie tego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), dalej jako: [ppsa], wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 ppsa, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W sprawie niniejszej zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Opolu utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z 29 listopada 2016 r., mocą którego uznano zgłoszone przez skarżącego zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne za nieuzasadnione.
Wyjaśnienia zatem wymaga, że nie ma możliwości objęcia ochroną tymczasową tego rodzaju rozstrzygnięcia, albowiem, jak jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie, nie nosi ono znamion wykonalności i nie stwarza zagrożeń dających podstawę do wstrzymania jego wykonania w oparciu o cytowany wyżej art. 61 § 3 ppsa. Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony. Zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie nie podlega wykonaniu w powyższym rozumieniu, gdyż nie obliguje strony do jakiegokolwiek działania i nie może być również wykonane w trybie przymusowym, poprzez wdrożenie administracyjnego postępowania egzekucyjnego. Postanowienie to zawiera jedynie negatywną ocenę zarzutu zgłoszonego w postępowaniu egzekucyjnym, nie wywołuje żadnych bezpośrednich skutków w sferze praw czy obowiązków materialno prawnych i prowadzonego postępowania egzekucyjnego (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 30 czerwca 2015 r., II GZ 306/15; z 19 listopada 2015 r., II FZ 737/15; z 26 stycznia 2016 r., II GSK 3589/15). Tym samym, wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 61 § 3 ppsa nie jest możliwe.
Pozbawione podstaw prawnych jest również żądanie skarżącego dotyczące wstrzymania postępowania egzekucyjnego. Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego w sprawach z zakresu postępowania egzekucyjnego mogą być bowiem jedynie wydane w tym postępowaniu postanowienia, na które służy zażalenie. Zatem tylko tego rodzaju akty objęte są dyspozycją przepisu art. 61 § 3 ustawy. Sąd nie może natomiast wstrzymać czynności egzekucyjnych czy postępowania egzekucyjnego jako całości. Przepis art. 61 § 3 ppsa nie daje bowiem podstaw do wstrzymywania postępowania egzekucyjnego, co pozostaje uprawnieniem organu egzekucyjnego działającego na podstawie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (por. postanowienie NSA z dnia 18 września 2015r., sygn. akt II FZ 641/15). Jak trafnie wskazano w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2017 r. II FZ 85/17 "sądy administracyjne nie posiadają prawnej możliwości udzielania ochrony tymczasowej stronie, która wnosi o wstrzymanie czynności egzekucyjnych czy samego postępowania egzekucyjnego, prowadzonego w myśl przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ponieważ nie jest właściwy do wydania orzeczeń merytorycznych, które mogą zapadać tylko w toku postępowania administracyjnego, w tym przypadku postępowania egzekucyjnego."
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ppsa, należało orzec jak w sentencji postanowienia.