Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 30 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do lipca oraz od września do grudnia 2011 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
K. K. (dalej też: "skarżący", "strona"), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 30 września 2016 r., wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do lipca oraz od września do grudnia 2011 r.
Następnie wnioskiem z dnia 21 listopada 2016 r. skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wskazując, że natychmiastowe jej wykonanie spowoduje szkodę, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona nawet przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia. W szczególności wskazał, że wymiar należności podlegającej zapłacie powiększony o odsetki za zwłokę nie stanowi zwykłego następstwa wydanej wobec niego decyzji wymiarowej i przekracza roczne dochody przez co nie istnieje możliwość ich jednorazowej wpłaty. Podkreślił, że nie ma możliwości uzyskania kredytu pozwalającego na spłatę wymaganej należności. Jej dokonanie musiałoby spowodować znaczne ograniczenie, o ile nie zakończenie prowadzonej działalności gospodarczej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, nie zajmując procesowego stanowiska co do wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 poz. 718 ze zm.) dalej w skrócie P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 P.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części skarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przyznanie takiej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, iż ostateczna decyzja administracyjna podlega wykonaniu. Wstrzymanie wykonania aktu jest więc instytucją wyjątkową, co oznacza, iż przesłanki przewidziane w cytowanym przepisie nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej .
Z treści art. 61 § 3 P.p.s.a. wynika obowiązek wykazania przez stronę okoliczności uprawdopodobniających zaistnienie wskazanych przesłanek, przy czym uprawdopodobnienie to nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Wnioskujący winien wskazać na konkretne zdarzenia, czy też okoliczności świadczące o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione, czyli że na skutek wykonania decyzji grozi mu szkoda, której rozmiary przekraczają zwykłe następstwa zapłaty, bądź też, że do odwrócenia skutku jej realizacji nie wystarczy zwrot wyegzekwowanej należności wraz z odsetkami. W konsekwencji strona musi wykazać istnienie realnego niebezpieczeństwa, iż wykonanie zaskarżonego aktu przed zbadaniem jego prawidłowości przez sąd administracyjny, wywoła nieodwracalne pogorszenie jego sytuacji, którą trudno będzie naprawić nawet po ewentualnym wyeliminowaniu zaskarżonego aktu.