Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Waldemar Inerowicz po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi X. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. postanawia: 1. odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, 2. zarządzić zwrot od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na rzecz strony skarżącej kwotę [...]zł (słownie: [...] złotych) tytułem uiszczonego po terminie wpisu od skargi.
X. Sp. z o.o., reprezentowana przez prezesa zarządu, pismem z dnia 26 października 2017 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na wskazaną w rubrum niniejszego orzeczenia decyzję SKO w K..
WSA w Poznaniu postanowieniem z dnia 10 stycznia 2018 r. odrzucił powyższą skargę z powodu braku uiszczenia przez spółkę, pomimo wezwania, wpisu od skargi. Odpis postanowienia doręczono spółce w dniu 12 stycznia 2018 r. (druk zpo, k. 44 akt sąd.).
Wnioskiem nadanym w dniu 16 stycznia 2018 r. (data stempla pocztowego, koperta, k. 78 akt sąd.) spółka wystąpiła do Sądu o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu od skargi. W argumentacji wniosku spółka podniosła, że wbrew twierdzeniom Sądu zawartym w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2018 r. nie uiściła wpisu od skargi w niniejszej sprawie z powodu nie otrzymania wezwania do uregulowania tej opłaty sądowej. Skarżąca stwierdziła, że doręczona jej w dniu 4 grudnia 2017 r. przesyłka sądowa zawierała jedynie zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I wzywające do usunięcia braków formalnych skargi (które spółka uzupełniła we wskazanym terminie). Przesyłka sądowa nie zawierała natomiast żadnego wezwania do uiszczenia wpisu od skargi. Skarżąca podkreśliła, że gdyby zostało jej doręczone również wezwanie do uiszczenia wpisu to wówczas, z całą pewnością, w zakreślonym przez Sąd terminie usunęłaby brak fiskalny skargi. Zaznaczyła, że w sytuacji gdyby doręczona jej przesyłka sądowa zawierała oba ww. wezwania, to wykonanie tylko jednego z nich byłoby bezcelowe, albowiem i tak nie doprowadziłoby do nadania biegu skardze. Ponadto skarżąca zwróciła uwagę, że w trzech innych (tożsamych) sprawach zawisłych przed tutejszym Sądem zawsze opłacała, po wcześniejszym wezwaniu, wpisy od skarg. Wraz ze złożeniem wniosku spółka uiściła wymagany wpis od skargi w kwocie [...]zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - w skrócie: "P.p.s.a."), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. W myśl art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od trzech przesłanek, po pierwsze: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku, po drugie: od dokonania czynności, której nie dokonano w terminie, po trzecie: od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu. Podkreślenia wymaga, że przy rozpoznaniu wniosku o przywrócenie terminu należy zachować pewien kompromis polegający na tym, by z jednej strony mieć na uwadze obiektywny miernik staranności, której można i trzeba wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy, z drugiej zaś strony, powstrzymanie się od nadmiaru formalizmu, by z tego powodu nie zamknąć stronie prawa do sądu.