Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dominik Mączyński po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. R. i W. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowej; postanawia odrzucić wniosek.
Skarżący pismem z dnia [...] listopada 2015 r. wnieśli do tutejszego Sądu skargę na wskazane w rubrum niniejszego orzeczenia postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. W odpowiedzi na doręczenie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 04 stycznia 2016 r. wzywającego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, skarżąca pismem z dnia 31 stycznia 2016 r. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Na mocy zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 03 lutego 2016 r., wezwano skarżącą do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania w tym przedmiocie, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania - poprzez nadesłanie wypełnionego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy. Z akt sprawy (k. [...] akt sądowych) wynika, że przesyłka zwierająca wezwanie do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy została skarżącej awizowana w dniach 10 lutego 2016 r. oraz 18 lutego 2016 r. W związku z niepodjęciem omawianej korespondencji została ona w dniu 26 lutego 2016 r. zwrócona do WSA w Poznaniu z adnotacją wskazującą na jej niepodjęcie w terminie.
Zarządzeniem referendarza sądowego tutejszego Sądu z dnia 17 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Po 2387/15 pozostawiono wniosek skarżącej - G. R. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie referendarz sądowy w kontekście postanowień art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej w skrócie "p.p.s.a.") wskazał, że skoro przesyłkę zawierającą wezwanie do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy awizowano po raz pierwszy w dniu 10 lutego 2016 r., to należy przyjąć, że wezwanie do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy doręczono z dniem 24 lutego 2016 r., a co za tym idzie, że siedmiodniowy termin do wykonania tego wezwania upłynął bezskutecznie z dniem 02 marca 2016 r. Stwierdzono przy tym, że skarżąca mimo upływu terminu, nie złożyła oświadczenia na urzędowym formularzu. Omawiane zarządzenie referendarza sądowego doręczono skarżącej w dniu 07 kwietnia 2016 r. (k. [...] akt sądowych). Pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. skarżąca wniosła sprzeciw na wskazane powyżej zarządzenie referendarza sądowego. Skarżąca wskazała przy tym, że nie otrzymała awiza w związku z czym nie odebrano korespondencji. W omawianym piśmie wniesiono również o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy. Postanowieniem WSA w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2387/15 utrzymano w mocy zaskarżone sprzeciwem zarządzenie referendarza sądowego tutejszego Sądu z dnia 17 marca 2016.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Wniosek podlega odrzuceniu.
Stosownie do postanowień art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 p.p.s.a. - w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Co natomiast szczególnie istotne w kontekście niniejszej sprawy stosownie do dyspozycji art. 86 § 2 p.p.s.a., przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego. Z kolei na mocy postanowień art. 88 p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
Rozpoczynając rozważania w niniejszej sprawie należy wskazać, że zanim sąd administracyjny przystąpi do badania okoliczności uprawdopodobniających brak winy w uchybieniu terminu, zobowiązany jest uwzględnić treść wyżej przytoczonego przepisu art. 88 p.p.s.a. Z uwagi na powyższe w realiach niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wniosek uznaje się za niedopuszczalny m.in. wtedy gdy, uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego [por. postanowienie NSA z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II FZ 428/10, dostępne pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl]. W orzecznictwie nie budzi przy tym wątpliwości, że uchybienie terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy nie powoduje po stronie wnioskodawcy ujemnych skutków procesowych z uwagi na fakt, że wniosek o przyznanie prawa pomocy może być składany wielokrotnie [por. postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I OZ 411/14, dostępne pod adresem: orzeczenia.nsa.gov.pl].
W tym stanie rzeczy, Sąd, na podstawie art. 88 zdanie pierwsze w zw. z art. 16 § 2 p.p.s.a., postanowił, jak w sentencji.